Dobry wieczór wszystkim. Nie wiem dlaczego, ale po prostu nie mogę ubierać się tak, jak lubię. Mam w szafie dużo pięknych ubrań, dużo jasnych kosmetyków i bardzo mi się to podoba. Ale z jakiegoś powodu, jeśli chodzi o wyjścia publiczne, ubieram się jak zwykle: w za duże i matowe kolory. Kiedy próbuję wyjść w czymś otwartym (topy, sukienki, szorty), czuję się niekomfortowo (zaczynam się mimowolnie garbić), niestosownie (jakbym była ubrana na wakacje) i ogólnie chcę założyć moją zwykły i wygodny strój z powrotem. Mogę pięknie chodzić po domu, ze stylizacją w ogóle, jak chcę i robię to. Ale kiedy jesteś w kręgu osób, które moim subiektywnym zdaniem nie wyglądają zbyt dobrze, czuję się jak czarna owca, a to jest strasznie niewygodne. Być może ktoś doświadczył czegoś podobnego i wie, jak to przezwyciężyć.
Odejdzie z wiekiem
Myślę, że to zwykła ludzka skromność i nieśmiałość
można ją pokonać. w tym sensie musisz nad sobą popracować. Osobiście staram się już ponad rok. są już pewne zwycięstwa. ale daleko mi jeszcze do pełnego szczęścia w tym sensie)
Zaprzeczasz sobie.
Odsłanianie ubrań i jasny makijaż to jedno. Przepraszam, wygląd prawdopodobnie będzie wyzywający i wulgarny.
To inna sprawa, po prostu „piękne” (jak to ująłeś) ubrania, to co innego.
Myślę, że to zwykła ludzka skromność i nieśmiałość
można ją pokonać. w tym sensie musisz nad sobą popracować. Osobiście staram się już ponad rok. są już pewne zwycięstwa. ale daleko mi jeszcze do pełnego szczęścia w tym sensie)
To pieprzone wychowanie nas przez rodziców = psychotrauma. Ważne było dla nich, aby nie wyróżniały się w zwykłe dni, ale wyrażały siebie w święto, tort tylko w święta, dbały o piękne buty lub płaszcz i nie nosiły go na co dzień! Piszę to i jestem naprawdę chora.
to są twoje psychologiczne zaciski, kompleksy. Nie pozwalają ci się otworzyć i być osobą, za którą się czujesz. ale boi się pokazać innym.
Można i należy sobie z tym poradzić, jeśli chcesz pozbyć się tego problemu.
Na przykład w młodości uważałem się za zbyt wysokiego. Chociaż mam tylko 170 cm, ale byłem chudy i wydawałem się od tego wyższy. Ogólnie pochyliła się, jakoś próbowała wydawać się mniej zauważalna. Ona sama zobaczyła, że jest brzydki, i znów się zgarbił.
Krótko mówiąc, w pewnym momencie obiecałam sobie, że pozbędę się tego kompleksu. Zaczęłam pracować nad swoją postawą i zawsze (!) chodzę na 9-10cm obcasie. Zgadza się, naprawdę, wyeliminowałem wszystkie buty bez obcasów (z wyjątkiem sportowych trampek do uprawiania sportu). Tylko zawsze na obcasach.
W rezultacie nosząc wysokie obcasy i całkowitą wysokość około 180 cm, stałem się bardzo zauważalny)) Na początku było to trudne psychologicznie, wydawało mi się, że absolutnie każda osoba na ulicy patrzy na mnie i myśli coś o mnie nie najprzyjemniejszy. Okazało się jednak, że tak wielu mężczyzn mnie lubi – o czym nawet nie mogłem pomyśleć. Zarówno młodzi chłopcy w tym samym wieku, jak i starsi. Morze przykuło uwagę mężczyzn. A w szpilkach (w tym wysokich szpilkach) rok później trzepotała, nawet nie zauważając. Jak w kapciach zapomniałam pomyśleć o wysokim wzroście. Pomyśl o tym, ktoś jest niższy od ciebie, a ktoś jest wyższy. Wszyscy ludzie są różni (c) A ja taki jestem
Ogólnie mój kompleks rzekomo nadmiernie wysokiego wzrostu całkowicie zniknął ze mnie, jak nigdy nie było!
Teraz noszę dowolne buty. I nigdy więcej się nie garbię, nie staram się być „mniej zauważalnym”. Jestem pewny siebie.
Masz mentalność szarej myszy.
To pieprzone wychowanie nas przez rodziców = psychotrauma. Ważne było dla nich, aby nie wyróżniały się w zwykłe dni, ale wyrażały siebie w święto, tort tylko w święta, dbały o piękne buty lub płaszcz i nie nosiły go na co dzień! Piszę to i jestem naprawdę chora.
dlaczego) jest ok
święto powinno być inne niż zwykłe dni
Autorko, mam podobnie 
Mam dużo pięknych ubrań, ale zawsze noszę oversizowy czarny płaszcz
Tylko ja mam odwrotnie: kiedyś uwielbiałam pięknie się ubierać, ale ludzie wokół mnie odrzucali to pragnienie. Niektórzy faceci ciągle mnie męczyli, wspinali, psuli nastrój. A w Europie sprawdzali nawet moje dokumenty ze względu na moje jasne, piękne ubrania, ponieważ naprawdę wyróżniałem się na tle Europejczyków w dżinsach i kurtkach puchowych
Cóż, nikt nie zawraca sobie głowy czarnym luźnym płaszczem, nikt się nie gapi, nikt nie sprawdza dokumentów Tak dobrze, spokojnie Myślę, że dlatego większość dziewczyn w Petersburgu też nosi luźne płaszcze lub za duże kurtki;)
Wróciłbym do domu, cały..
to są twoje psychologiczne zaciski, kompleksy. Nie pozwalają ci się otworzyć i być osobą, za którą się czujesz. ale boi się pokazać innym.
Można i należy sobie z tym poradzić, jeśli chcesz pozbyć się tego problemu.
Na przykład w młodości uważałem się za zbyt wysokiego. Chociaż mam tylko 170 cm, ale byłem chudy i wydawałem się od tego wyższy. Ogólnie pochyliła się, jakoś próbowała wydawać się mniej zauważalna. Ona sama zobaczyła, że jest brzydki, i znów się zgarbił.
Krótko mówiąc, w pewnym momencie obiecałam sobie, że pozbędę się tego kompleksu. Zaczęłam pracować nad swoją postawą i zawsze (!) chodzę na 9-10cm obcasie. Zgadza się, naprawdę, wyeliminowałem wszystkie buty bez obcasów (z wyjątkiem sportowych trampek do uprawiania sportu). Tylko zawsze na obcasach.
W rezultacie nosząc wysokie obcasy i całkowitą wysokość około 180 cm, stałem się bardzo zauważalny)) Na początku było to trudne psychologicznie, wydawało mi się, że absolutnie każda osoba na ulicy patrzy na mnie i myśli coś o mnie nie najprzyjemniejszy. Okazało się jednak, że tak wielu mężczyzn mnie lubi – o czym nawet nie mogłem pomyśleć. Zarówno młodzi chłopcy w tym samym wieku, jak i starsi. Morze przykuło uwagę mężczyzn. A w szpilkach (w tym wysokich szpilkach) rok później trzepotała, nawet nie zauważając. Jak w kapciach zapomniałam pomyśleć o wysokim wzroście. Pomyśl o tym, ktoś jest niższy od ciebie, a ktoś jest wyższy. Wszyscy ludzie są różni (c) A ja taki jestem
Ogólnie mój kompleks rzekomo nadmiernie wysokiego wzrostu całkowicie zniknął ze mnie, jak nigdy nie było!
Teraz noszę dowolne buty. I nigdy więcej się nie garbię, nie staram się być „mniej zauważalnym”. Jestem pewny siebie.
Tyle, że jak dziewczyna czy kobieta ma na sobie szpilki to zawsze zwraca na siebie uwagę, bo teraz to generalnie rzadkość.. Wszystko dookoła w zwykłym życiu to buty i nagle taki jesteś. Na obcasach! To oczywiście przyciąga uwagę. Generalnie takie kobiety kreują taką opinię o sobie, że chce być zauważalna, chce się wyróżniać i przyciągać spojrzenia mężczyzn. I tak już jest, jest pociągające.
