Sussex Spaniel lub Sussex to angielska rasa psów myśliwskich, wyhodowana specjalnie do polowania na zwierzynę łowną. Obecnie takie zwierzaki są najczęściej używane jako psy do towarzystwa lub psy służbowe w policji, a także psy te sprawdziły się jako znakomici „rehabilitolodzy” w zooterapii.
Historia rasy
W połowie końca XVIII wieku w angielskim hrabstwie Sussex, dzięki staraniom angielskiego arystokraty Folarz Wyhodowano nową rasę psa myśliwskiego Sussex. Do prac hodowlanych Fuller używał angielskiego springera, Clumber Spaniela, Field Spaniela, Norfolk Spaniela. Powstałe spaniele doskonale reagowały na specyfikę pracy na terenie leśnym powiatu.
W 1862 roku Sussex Spaniel został po raz pierwszy zaprezentowany na wystawie w Londynie, ale rasa uzyskała oficjalne uznanie dopiero trzydzieści lat później. Wzorzec rasy został zatwierdzony po 100 latach w 1990 roku. Rasa została uznana przez Międzynarodową Organizację Kynologiczną w 2003 roku.
Niestety w XX wieku zainteresowanie rasą stopniowo zanikało i obecnie jest na skraju wyginięcia.
Różnice między rosyjskim spanielem a przedstawicielami grupy rasowej
W przeciwieństwie do Rosjanina, amerykański spaniel jest bardziej psem wystawowym, który znacznie stracił walory użytkowe i zachował jedynie eksterier.
Grupa spanieli obejmuje trzy rasy:
- Spaniel rosyjski.
- Cocker spaniel angielski.
- Cocker spaniel amerykański.
Różnica między spanielem rosyjskim a angielskim polega na wielkości, budowie i obecności umiejętności łowieckich. Anglik to pies rodzinny, rosyjski spaniel to pies jednego właściciela. Walory użytkowe angielskiego spaniela pozostawiają wiele do życzenia, chociaż standardy rasy określają go jako psa myśliwskiego.
Na zdjęciu angielski spaniel (po lewej) i rosyjski spaniel (po prawej).
Rosyjski spaniel ma polowanie we krwi, nawet bez specjalnego przeszkolenia, jest to pies z talentem i cechami prawdziwego myśliwego. Angielski spaniel może zostać myśliwym tylko po specjalnym treningu. Jeśli tego psa nie nauczy się, nie ma sensu polować na niego.
powierzchowność
Sussex spaniel pod wieloma względami przypomina swojego przodka clumber spaniela, a główne różnice to jedynie wzrost i kolor sierści. Wysokość samców w kłębie wynosi 38 -41 cm, wysokość suk jest taka sama, waga zarówno suk, jak i samców jest różna od 18 do 23 kg.
Głowa Sussexes jest dość duża i szeroka, kopulasta, z mocno wystającymi łukami brwiowymi. Przejście od czoła do kufy jest wyraźnie wyrażone. Nos duży, brązowy, oczy duże, głęboko osadzone, jasnobrązowe. Uszy zwisające, nisko osadzone, szerokie, blisko głowy.
Szyja tych psów jest długa i mocna. Grzbiet szeroki i długi, dobrze umięśniony, klatka piersiowa głęboka i lekko zaokrąglona. Schab szeroki i mocny, brzuch podciągnięty.
Kończyny przednie i tylne krótkie, ale mocne i mocne, z dobrze rozwiniętymi mięśniami, łapy okrągłe, przypominające kota, pazury lekkie. Ogon noszony w dół, w dzieciństwie musi być kopiowany, dopuszczalna długość do 17 cm.
Sierść Sussex jest bardzo gruba i długa z gęstym podszerstkiem, doskonale chroni psa przed niepogodą. Sierść jest prosta na tułowiu, lekko pofalowana na uszach, klatce piersiowej i łapach. Na uszach nie ma podszerstka.
Kolor tych spanieli jest brązowy lub złocistobrązowy, rudy i ciemnobrązowy nie są mile widziane.
Obserwowanie reakcji psa
Jeśli Twój zwierzak zachowuje się spokojnie lub wykazuje oznaki zadowolenia, wszystko idzie dobrze. Możesz lekko masować i wytrzeć zlew i pozwolić mu wyjść na spacer. Ale jeśli pies drapie się po uszach i zaczyna się martwić, może to wskazywać na szereg chorób, od kleszcza po proces zapalny.
Zwykle objawy są aktywowane przez interwencję z zewnątrz. Dlatego jeśli Twój zwierzak potrząsnął tylko uszami i spokojnie położył się na miejscu, jest to normalne, wytrząsnął resztę balsamu lub wody. Jeśli zacznie drapać uszy pazurami, skontaktuj się z weterynarzem.
charakter
Spaniele Sussex bardzo energiczne i aktywne psy, mają dobry instynkt i dźwięczny głos, barwa głosu jest ich cechą wyróżniającą spośród innych spanieli. Są bardzo mądrymi psami, szybko przyzwyczajają się do swojej rodziny i są równie oddane wszystkim w niej.
Pomimo swojej energii mogą mieć chwile flegmy. Przejaw tchórzostwa i agresji zarówno wobec ludzi, jak i zwierząt jest dla tej rasy zupełnie nietypowy. Ze spokojnym usposobieniem te psy mogą być dobrymi psami do towarzystwa. Bardzo kochają małe dzieci i nigdy nie obrażą ich podczas zabawy, zniosą wszystkie ich psikusy. Sussex Spaniele doskonale dogadują się z innymi zwierzętami.
Opieka i wychowanie
Dzięki swojej inteligencji i pomysłowości Sussex Spaniele łatwo tresowane zwierzęta. Jedynym minusem jest fakt, że dzięki flegmie mogą uczyć się nowych poleceń nieco dłużej niż inne psy, dlatego podczas treningu trzeba być cierpliwym i wytrwałym, w żadnym wypadku nie należy stosować kar fizycznych.
Te psy potrzebują dobrej aktywności fizycznej, potrafią dotrzymać towarzystwa właścicielowi podczas joggingu. Ponieważ psy nie są agresywne, całkiem możliwe jest wyprowadzanie ich w dozwolonych miejscach bez smyczy.
Możesz trzymać takiego psa zarówno w mieszkaniu miejskim, jak i poza miastem w wolierze. Pielęgnacja psa jest łatwa. Wystarczy przeczesać go specjalnym grzebieniem dwa do trzech razy w tygodniu i kąpać, gdy pies się ubrudzi, używając do tego łagodnego szamponu dla psów. Codziennie trzeba sprawdzać łapy psa i usuwać brud między opuszkami palców, a pies musi również regularnie przycinać pazury.
Właściwa pielęgnacja uszu zwierzęcia jest bardzo ważna – woda i żaden inny płyn nie powinien dostać się do uszu, w celu prawidłowego oczyszczenia uszu Sussex lepiej skonsultować się z weterynarzem. Dwa razy w tygodniu pies musi myć zęby pastą dla psów, aby zapobiec tworzeniu się ubytków i kamienia nazębnego.
Recenzje właścicieli Sussex Spaniel
Kiedy rodzina brata mojego ojca zdecydowała się na psa, spaniela wybrano, ponieważ mój wujek sam jest myśliwym. Marzył o tym, jak pójdzie z Terrym na polowanie na lisy i kaczki, chwali się nią swoim przyjaciołom (w końcu kupili bardzo rasowego psa), jak jego Terry będzie najlepszy wśród psów kompanii myśliwskiej.
Ale sezon polowań jest krótki, zwłaszcza na kaczkę, a przez resztę czasu pies był w całości własnością jego żony i dzieci. Wujek nie miał czasu na trening z nią, instynkty oczywiście instynkty, ale psa też trzeba trenować. Wujek tego nie zrobił, a myśliwy z Terry nie wyszło. Ale z drugiej strony instynkty są instynktami. Dzieci w rodzinie wujka w tym czasie były jeszcze małe, a cała opieka nad psem spadła całkowicie na barki jego żony. Spacery z Terrym zamieniły się w dwugodzinny krzyż w pobliskim zagajniku. Pies entuzjastycznie rzucił się w tę iz powrotem za ptakami, nie zwracając uwagi na gospodynię, rzucił się na jakikolwiek szelest w trawie. Koniecznie na każdym spacerze organizowała sprawdzanie niektórych swoich kryjówek, grzebała i tarzała się w ziemi, wracała ze spaceru brudna iw łopianach. Oczywiście, Terry był bardzo wesoły, przyjazny, kochany dzieci, wniósł do domu wiele radości, ale rodzina mojego wujka musiała z tego zrezygnować.
Żywność
Przy opracowywaniu diety Sussex należy wziąć pod uwagę fakt, że spaniele często nie mogą kontrolować apetytu i dlatego mają tendencję do otyłości. Im pies staje się starszy, tym mniej węglowodanów, a więcej białka powinno znaleźć się w jego jadłospisie.
Podstawą menu zwierzaka powinny być następujące produkty:
- Mięso (wołowina, cielęcina, kurczak).
- Kashi (płatki owsiane lub pszenne).
- Warzywa (bez ziemniaków i roślin strączkowych).
- Produkty z kwaśnego mleka (mleko lepiej ograniczyć).
- Ryba (gotowana).
- Jaj.
Zaleca się całkowite usunięcie z diety sussex spaniela następujących pokarmów:
- Sól, przyprawy i przyprawy.
- Słodycze
- Pieczenie drożdżowe.
- Produkty marynowane i wędzone.
- Kości rurkowe.
Sussex Spaniele mogą również jeść suchą karmę dla psów premium, a pies powinien mieć zawsze dostęp do czystej wody pitnej.
Zdrowie
Średnia długość życia sussex spaniela waha się od 12 do 15 lat. Przedstawiciele rasy mają dość szeroki wachlarz predyspozycji do dolegliwości.
Uważa się, że najsłabszym punktem Sussex Spaniela są oczy. Nawet w młodym wieku psy mogą cierpieć na:
- zapalenie spojówek.
- Gruczolaki III wieku.
- Odwrócenie i wywinięcie powiek.
- Wypadanie gruczołu łzowego.
- Zablokowanie gruczołu łzowego.
- zanik siatkówki.
- zaćma.
- Jaskra.
Drugim „problematycznym miejscem” Sussex Spaniela jest jama ustna. Przedstawiciele rasy często cierpią na:
- Kamień dentystyczny.
- próchnica.
- Zapalenie jamy ustnej.
- Choroba przyzębia.
- zapalenie miazgi.
Uwaga! Niemal wszystkie starsze psy cierpią na dolegliwości ze strony układu sercowo-naczyniowego.
Jak wszystkie aktywne psy, Sussex Spaniele są podatne na dysplazję stawów wraz z wiekiem. Należy pamiętać, że dysplazja jest wadą dziedziczną. Jeśli szczeniak odziedziczył chorobę po rodzicach, może rozwinąć się w młodym wieku. Dysplazja związana z wiekiem lub zwyrodnieniowa zwykle dotyka stawów biodrowych, prowadząc do trudności w poruszaniu się i nagłych zmian postawy.
Ważne! Na tle dysplazji Sussex Spaniele często rozwijają zespół dysku ślizgowego (kręgosłupa).
Szczenięta Sussex Spaniel są bezbronne wobec patologii wirusowych. Nawet przy bardzo wysokiej jakości opiece większość szczeniąt umiera po zakażeniu parwowirusowym zapaleniem jelit lub nosówką. Jedyną metodą zapobiegania jest terminowe szczepienie. Nie zapominaj jednak, że obecność szczepień nie gwarantuje, że szczeniak nie zachoruje! Chroń swojego pupila przed kontaktem z chorymi i ulicznymi zwierzętami!
