Przemoc jest zarówno fizyczna, jak i psychicznaemocjonalny). Dla większości ludzi słowo „przemoc” kojarzy się z użyciem siły fizycznej. Mózg natychmiast wytwarza obrazy walk, tortur, użycia broni i kałuż ludzkiej krwi. Są to wszystkie obrazy wizualne, które najłatwiej zapadają w pamięć. Istnieje jednak przemoc, której nie można „zobaczyć” i często jest bardziej podstępna i niebezpieczna niż przemoc fizyczna. Chodzi o przemoc psychiczną.
Jakie są oznaki przemocy psychicznej?
Jak możesz pomóc w tej sprawie?
A co najważniejsze – jak uchronić siebie, dzieci i rodzinę przed niewidzialną, ale bardzo realną tyranią? O wszystko w porządku.
Rodzaje przemocy psychicznej
Przemoc psychologiczna, a także zwana moralną i emocjonalną, jest formą niefizycznego nacisku na psychikę człowieka, która prowadzi do lęku, depresji, a nawet zespołu stresu pourazowego (PTSD).
Ważne jest, aby zrozumieć, że w większości przypadków nie jest to jednorazowe nękanie, ale stały czynnik, który tworzy pewien klimat w związku lub rodzinie, w którym jeden dominuje, a drugi się poddaje. Zazwyczaj przemoc psychiczna i moralna przejawia się w postaci:
obraźliwe uwagi i żarty, które mają na celu poniżenie godności lub ośmieszenie cech fizycznych;
kontrola działań (tyran wymaga sprawozdania z każdego podjętego kroku, aranżuje przesłuchania i ogranicza krąg społeczny ofiary);
narzucanie pewnych postaw i opinii;
manipulacja emocjonalna (wywoływanie pewnych emocji);
zaszczepienie poczucia winy lub obowiązku;
Środki terroru psychicznego mogą sięgać od sarkastycznych żartów do doskonale przekonującego pokazu zdenerwowania (tak przekonującego, że mimowolnie czujesz się winny, że go zdenerwowałeś). Tyran może udawać hojnego i hojnego, co często wprowadza w błąd. Ale w rzeczywistości jest to coś w rodzaju „Dam ci, czego chcesz, ale wtedy będziesz musiał”.
Rezultatem systematycznej presji jest prawie zawsze akceptacja postaw partnera, poczucie bezwartościowości, braku niezależności itp. Przemoc psychiczna i moralna może przejawiać się w rodzinie, w relacjach z dziećmi, bliskimi, przyjaciółmi i współpracownikami w pracy. Istnieje psychiczne znęcanie się nad kobietą i psychiczne znęcanie się nad mężczyzną.
Metody przemocy psychicznej
Istnieje ogromna liczba metod działania sprawcy. Ich główną cechą są przejawy zachowań agresywnych emocjonalnie, a istota sprowadza się do jednego celu: wejścia w zaufanie ofiary, a następnie krytykowania i poniżania jej na różne sposoby. Tak więc w rodzinie rodzice besztają dzieci za jedyne czwórkę, koleżankę obrażają rzadkie spotkania, szef za każdym razem wtyka nos przy najmniejszych błędach w pracy, co oczywiście można zinterpretować jako przemoc psychiczną i moralną w pracy .
Innym powszechnym sposobem presji psychicznej i przewlekłej agresji werbalnej jest zachowanie, w którym sprawca chce, aby jego partner, mężczyzna lub kobieta, działał i myślał dokładnie tak, jak on. Jednocześnie stara się całkowicie kontrolować ofiarę: wskazuje, w jakie ubrania się ubrać, co robić, z kim się przyjaźnić, jaki rodzaj pracy preferować.
Ten typ tyrana wykorzystuje krytykę, aby dostosować zachowanie partnera do własnych interesów. Tak, między ludźmi czasami pojawiają się konflikty, pretensje lub momenty krytyki, i jest to normalne dla społeczeństwa, ale często ukrywa się pod nimi nękanie psychiczne i przemoc. I bardzo ważne jest, aby rozpoznać to na czas, aby mieć czas na udzielenie pomocy psychologicznej ofiarom przemocy.
Oznaki przemocy psychicznej
Tak zwane znaki lub „pierwsze znaki”, po których można rozpoznać znęcanie się lub nadużycia emocjonalne, mają charakterystyczne znaki. Występują w kombinacjach lub osobno, ale obecność któregokolwiek z tych znaków wskazuje, że jesteś poddawany presji psychicznej i przemocy:
Twój partner naśmiewa się z Ciebie lub krytykuje Cię przed innymi ludźmi. Jeśli próbujesz schudnąć, może cię nazwać grubym. Jeśli nie udało ci się zaliczyć rozmowy kwalifikacyjnej w pracy, powie, że to z powodu twojej głupoty. Każda wymówka, którą możesz wykorzystać na swoją niepewność, prędzej czy później zostanie wykorzystana. W efekcie partner osiągnie znaczny spadek Twojej samooceny i narzuci Ci myśl, że nikomu poza nim nie jesteś potrzebny i nie można Ci już pomóc.
Twoje pomysły, sugestie lub opinie nigdy nie są brane pod uwagę. Czyste lekceważenie. Z czasem sam zaczniesz wątpić w racjonalność swoich pomysłów.
Próbują Cię całkowicie kontrolować, zawstydzają Cię lub besztają za jakiekolwiek działania, traktują Cię jak dziecko, pomimo Twojego dojrzałego wieku.
Upokorzenie, obelgi, oskarżenia, groźby – wszystko to służy wytrąceniu Cię z równowagi.
Partner-agresor nie przeprasza w sytuacjach, w których się myli.
Narusza Twoje osobiste granice.
Zaprzecza swojemu krzywdzącemu zachowaniu, nawet jeśli sam jest tego świadomy.
Krzyczy na ciebie, a potem mówi, że sam go sprowokowałeś.
Odmawia omawiania problemów w twoim związku lub rodzinie.
Używa twojego przywiązania do niego jako narzędzia manipulacji.
Może uniemożliwić komunikowanie się z przyjaciółmi lub członkami rodziny.
Konsekwencje przemocy psychicznej
Przemoc emocjonalna jest prawie niezauważalna z zewnątrz, prowadzi do psychologicznego „blokowania” i uniemożliwia dalsze nawiązywanie zdrowych relacji międzyludzkich. Na przykład rodzina lub małżeństwo, w których związku występuje ten składnik, może wydawać się idealną jednostką społeczeństwa. Najsłodsi ludzie, którzy się kochają – o wrażeniu, jakie robią na przyjaciołach, krewnych i sąsiadach. Jeśli małżonek nagle zaczyna narzekać na psychiczne nękanie ze strony męża, od razu natrafia na ścianę niezrozumienia, a czasem nawet potępienia ze strony swojej świty.
Sytuację pogarsza sam tyran, używając narzędzi gaslighting i przekonując ofiarę, że wszystko jest w porządku, „po prostu zawsze czegoś nie lubisz”. W rezultacie czuje się winna lub zgadza się, że to ona jest problemem. W efekcie dochodzi do wzrostu kompleksów, lęków, rozwoju nerwic czy innych form zaburzeń psychicznych, w których już trudno jest w czymś pomóc.
Mogą pojawić się objawy samobójcze lub chęć „zagłuszenia” bólu wewnętrznego za pomocą alkoholu, narkotyków lub silnych leków. W rezultacie problemy rosną jak śnieżka, a po tym, bez interwencji specjalisty w postaci doświadczonego psychologa, już trudno wrócić do normy.
Innym niebezpieczeństwem tego leczenia jest to, że jeśli ofiara nie będzie walczyć, presja psychiczna może przerodzić się w fizyczne znęcanie się. A jeśli zdarzyło się to przynajmniej raz, agresora nie można już powstrzymać. Tu trzeba szukać profesjonalnej pomocy.
Przemoc psychiczna – pomóż
Jeśli rozumiesz, że jesteś obiektem presji psychicznej i przemocy ze strony partnera, rodziny, dzieci, kolegów, rodziców lub kogoś bliskiego, musisz działać. Jednocześnie konieczne jest zidentyfikowanie własnych granic i walka, biorąc pod uwagę, która wersja agresji emocjonalnej została zastosowana.
Ochrona przed przemocą psychiczną
Oto kilka wskazówek od psychologów, które pomogą Ci się chronić:
Powiedz „nie” miłośnikowi dowodzenia. Zastanów się, co się stanie, jeśli nie wykonasz polecenia agresora. Jeśli jesteś gotowy na możliwe konsekwencje, spokojnie, ale stanowczo mów: „Nie będę słuchał twoich poleceń”. Jeśli po tym atak „dowódcy” będzie kontynuowany, po prostu zignoruj kolejne instrukcje.
Opanuj metodę psychologicznego „aikido” i wykorzystuj ją do agresji werbalnej. Istotą tej metody jest załagodzenie konfliktu poprzez zgadzanie się z wszelkimi wypowiedziami tyrana, nawet absurdalnymi. Zrozum, że celem krzyków i obelg jest wytrącenie cię z równowagi, zdenerwowanie, zakłopotanie, zdenerwowanie itp. Jeśli jednak w odpowiedzi zareaguje zupełnie nieoczekiwanie, na przykład zażartuje, agresor wpadnie w zakłopotanie lub znacznie osłabi swoją pozycję.
Nie daj się nabrać na manipulację ignorowaniem. Nie trzeba próbować rozmawiać lub uspokajać osobę, która „włączyła ignorowanie”. Bez zbędnych emocji daj mu znać, że takim zachowaniem niczego nie osiągnie.
Nie dopuszczaj do naruszania osobistych granic, nie poddawaj się manipulacji grami obowiązku lub poczucia winy, które próbują ci narzucić. Pamiętaj, że sam decydujesz za co jesteś odpowiedzialny, a za co nie. Powiedz o tym wprost agresorowi.
Uważaj na groźby, zastraszanie i szantaż. Jeśli masz pewność, że to bezczynna paplanina, możesz zareagować, aby agresor natychmiast zmaterializował swoją groźbę. Ale jeśli istnieje realne zagrożenie dla twojego życia, zdrowia lub dobrego samopoczucia, uważaj, aby nie mieć ostrych reakcji. Spróbuj nagrać groźby na dyktafonie lub kamerze wideo, aby w razie potrzeby móc skontaktować się z organami ścigania.
Spróbuj szczerze odpowiedzieć sobie na pytanie: czy jesteś gotów znosić regularne zniewagi, upokorzenia i inne formy zastraszania ze strony agresora tylko dlatego, że jest twoim mężem, szefem lub rodzicem? Może lepiej w ogóle nie komunikować się z tą osobą?
Jeśli czujesz, że nie jesteś w stanie samodzielnie poradzić sobie z atakami agresora, skorzystaj z pomocy psychologa internetowego w Helppoint. Przede wszystkim specjalista obiektywnie określi, czy określone działania są przemocą psychologiczną, czy inną. Jeśli tak, to pomoże oprzeć się agresorowi, biorąc pod uwagę konkretną sytuację życiową. Najprostsza rejestracja, gwarantowana poufność, kompetentni psychologowie, wygodne formy komunikacji online – to wszystko jest do Twojej dyspozycji w Helppoint.
Wszyscy znają moc słów. Mogą podnieść i zniszczyć, rozweselić i zepsuć. Zdarza się też, że chcemy pocieszyć, pocieszyć, pośmiać, ale przez nadużycie słów tylko pogarszamy.
Ale dzieje się to przez przypadek. Ale w niektórych przypadkach osoba celowo stosuje jakąś formę nadużycia słownego, aby osiągnąć swoje cele.
Sama przemoc werbalna jest podstępna, ponieważ na zewnątrz wygląda całkiem nieszkodliwie. Tak nieszkodliwe, że zewnętrzny obserwator może niczego nie podejrzewać. Ani nawet tego, do którego te słowa są skierowane. Najbardziej nieprzyjemną rzeczą jest to, że ta forma komunikacji jest najczęściej stosowana do najbliższych osób..
Aby to naprawić, musisz najpierw postawić diagnozę – rozpoznać nadużycia słowne. Istnieje dwanaście ukrytych form.
nadużycia słowne
1. Osąd lub krytyka
Agresor słowny nieustannie cię poprawia, mówiąc ci, co możesz zrobić lepiej.. Jednocześnie rzadko chwali, a jeśli chwali, to w taki sposób, żeby lepiej tego nie robić. Wszystko to podawane pod sosem ekspertyz i po to, by „pomóc” (nawet jeśli nie pytałeś). Kiedy zaczynasz się denerwować, sprawca mówi, że wcale nie chciał urazić i miał jak najlepsze intencje.
Osąd może być również niewerbalny.: przewracanie oczami, zaciśnięte usta, podrażniony wygląd.
2. Powściągliwość
Ta forma przejawia się między osobami bliskimi emocjonalnie.: mąż i żona, przyjaciele, rodzice i dzieci. Werbalny oprawca może być dzisiaj bardzo otwarty, emocjonalny i opiekuńczy, a następnego dnia całkowicie wycofać się bez powodu. Wszelkie próby ustalenia, o co chodzi, nie przynoszą rezultatów, a na bezpośrednie pytanie o to, co się stało, odpowiedź brzmi: „Nie rozumiem, o czym mówisz”.
Takie zachowanie jest bardzo bolesne dla ofiary i przyjemne dla sprawcy.
Zdarzyło się to każdemu: ktoś odezwał się ze złością w twoim kierunku, a potem powiedział, że tylko żartuje. Tylko w bardzo rzadkich przypadkach osoba naprawdę nie chciała cię urazić, ale w większości przypadków jej intencje były jasne mówić bez szacunku i sprawiać, że czujesz się nieswojo.
Zauważ, że ta osoba żartuje w ten sposób tylko w obecności innych osób.. Nic takiego nie przytrafia się tobie samemu.
I oczywiście, kiedy tracisz panowanie nad sobą, odpowiedź brzmi: „Chodź! Dlaczego jesteś taki wrażliwy? Tylko żartuję”.
4. Konfrontacja
Bez względu na jakość pomysłu lub myśli, którą wyrażasz, sprawca nadal znajdzie powód do winy i obniży samoocenę.
Istnieje ciągłe poczucie, że twoje uczucia, myśli, pomysły i wartości nie są szanowane.
5. Wulgaryzacja
Sprawca za każdym razem daje jasno do zrozumienia, że wszystkie twoje myśli lub słowa są głupie lub nieistotne. Może ci przerywać, zadawać pytania i nie słuchać odpowiedzi lub krzyczeć na ciebie.
Każde z twoich słów jest wulgaryzowane. Czy lubisz pomagać innym ludziom? Przygotuj się na to, że sprawca uzna te działania za samolubne i znajdzie ukryty podtekst w twoich dobrych uczynkach.
6. Amortyzacja
Bez względu na to, jak bardzo odniesiesz sukces, sprawca nadal będzie twierdził, że wszystko poszło zbyt łatwo.. Natomiast sukcesy sprawcy przedstawiane są jako największe.
Można powiedzieć, że mamy do czynienia ze zwykłą czarną zazdrością. Jednak ta osoba może być Ci bardzo bliska.
Dzielisz się z kimś swoimi planami, celami i marzeniami, a w odpowiedzi słyszysz coś takiego:: “Aby to wszystko osiągnąć, potrzebujesz trochę więcej doświadczenia.” Jednocześnie osoba ta nie ma doświadczenia w tej dziedzinie lub kręci się w niej od kilku lat bez żadnych osiągnięć.
Kiedy masz do czynienia z podważaniem (zazdrością), powinieneś zrozumieć, że sprawca za wszelką cenę chce podważyć twoją pewność siebie i obniżyć poczucie własnej wartości.. Tylko w ten sposób nie czuje się gorzej.
8. Rozproszenie
Rozmawiasz z osobą i dzieje się co następuje:
Sprawca zmienia temat, a gdy mu się to nie podoba, zmienia go ponownie;
Sprawca nie odpowiada na pytania ani nie odpowiada z agresją;
Sprawca nieustannie przerywa, zwłaszcza gdy nie podoba mu się przebieg rozmowy.
Podczas rozmowy możesz nie odczuwać żadnej rywalizacji, podczas gdy sprawca czuje wszystko.. Dlatego jest gotowy na wszystko, aby uniknąć niewygodnego tematu.
9. Oskarżenie
Niesamowitą taktyką jest obwinianie osoby za złe zachowanie i nieprzyjemne słowa.. Jeśli sprawca cię obraził, to ty sam ponosisz winę.
To najczęstsze zachowanie agresora: zachowywać się agresywnie podszywając się pod ofiarę. Zewnętrzny obserwator może nawet stanąć po jego stronie, wszystko to jest tak przekonująco przedstawione.
10. Zapominanie
Jeśli opłaca się o czymś zapomnieć, natychmiast się o tym zapomina.. Istnieje nawet opinia, że sprawca naprawdę wierzy w swoje kłamstwo, co w końcu może spowodować schizofrenię.
Dochodzi do tego, że nawet fakty podane w formie korespondencji, zdjęć i prawidłowych informacji nie wpływają na pewność sprawcy, że coś było lub nie było.
11. Dowództwo
Osoba stosująca przemoc mówi ci dokładnie, co należy zrobić i jak. Co więcej, nie zależy to od jego pozycji: może to być szef lub równorzędna ranga.
Tę formę przemocy słownej zdradza ton, mimika, gesty, słowa i zniecierpliwienie wszelkimi niezgodnościami..
Czy czujesz się zraniony, nieswojo i brak szacunku? Sprawca myśli, że tak naprawdę nic takiego nie czujesz. Albo że nie ma pojęcia o czym mówi. Sprawca uważa, że zachowywał się doskonale, a winę ponosi twoja niestabilna psychika i wrażliwość.
Na koniec chciałbym powiedzieć: przede wszystkim postaraj się dostrzec formy przemocy werbalnej w sobie, a potem w innych. Nie robiąc tego, już udowodnisz, że jesteś sprawcą podszywającym się pod ofiarę.
