Niewielu kobietom udaje się utrzymać formy prenatalne po urodzeniu dziecka. Brzuch poporodowy jest normalny. W ciągu 9 miesięcy dziecko rośnie i rozwija się w nim, a wraz z nim macica, skóra się rozciąga, mięśnie rozchodzą się. Odzyskiwanie wymaga czasu, którego czas jest indywidualny i zależy od cech genetycznych organizmu, wieku rodzącej kobiety i obecności współistniejących patologii.
Noszenie dziecka to naturalny, ale złożony proces. W ciele kobiety w ciąży nie ma ani jednego układu, który nie uległby zmianom. Objętość krwi wzrasta 2-krotnie, trawienie jest zaburzone, układ hormonalny i nerwowy są całkowicie przebudowane.
Brzuch w czasie ciąży stale się powiększa, co jest spowodowane wzrostem płodu. Dziecko rozwija się w macicy, która w ciągu 9 miesięcy rozrasta się od przeciętnej pomarańczy do objętości piłki nożnej. Ponadto w jamie brzusznej umieszcza się kilka litrów płynu owodniowego i kilogramowe łożysko.
W okresie ciąży na powierzchni brzucha tworzy się warstwa tłuszczowa, która stanowi dodatkową ochronę dla dziecka. Wraz ze wzrostem brzucha skóra i włókna mięśniowe są bardzo rozciągnięte. Pod wpływem relaksyny hormonu ciążowego tkanka łączna staje się szczególnie wrażliwa. Rozciąganie białej linii brzucha nie jest rzadkością u młodych matek.
Natychmiast po urodzeniu dziecka kobieta ma wypukły brzuch, co jest normą fizjologiczną. Rozciągnięte tkanki kurczą się powoli, więc początkowo brzuch pozostaje powiększony. Jeśli formy nie zmniejszą się w ciągu kilku miesięcy, przyczyną może być:
- powolny skurcz macicy;
- zanik włókien mięśniowych i ścięgien;
- imponująca warstwa tłuszczu na przedniej ścianie brzucha, utworzona podczas ciąży;
- niewłaściwa dieta podczas karmienia piersią;
- brak aktywności fizycznej;
- brak równowagi hormonalnej po porodzie.
Macica zaczyna się aktywnie kurczyć już w pierwszych godzinach po porodzie, a proces ten trwa do 8 tygodni. Powolna rekonwalescencja zapewnia minimalny dyskomfort rodzącej i brak silnego bólu.
Jak długo objętość macicy zmniejszy się po porodzie, zależy od kilku czynników:
- wiek kobiety – im młodsza rodząca, tym szybszy powrót do zdrowia;
- liczba urodzeń – po drugim i kolejnych porodzie ściany macicy stają się cieńsze i stopniowo tracą zdolność do skurczu;
- u kobiet karmiących piersią narząd rozrodczy zmniejsza się z każdym przyłożeniem dziecka do piersi;
- macica kurczy się wolniej po ciąży mnogiej lub przy dużej masie ciała dziecka.
U pierworódek, młodych matek, żołądek szybko się regeneruje. Z każdą kolejną ciążą będziesz musiała się bardzo wysilać, aby przywrócić płaski brzuch.
Szybkość odzyskiwania zależy od:
- z predyspozycji genetycznych, budowy ciała;
- tempo metabolizmu;
- liczba kilogramów zdobytych podczas noszenia dziecka;
- stan włókien mięśniowych – jeśli kobieta przed porodem aktywnie uprawiała sport, żołądek po porodzie szybko się opuszcza.
Gdy obwód w talii nie zmniejsza się pomimo uprawiania sportu i przestrzegania zaleceń dietetycznych, należy skonsultować się z lekarzem. Brak wyników wynika z przyczyn patologicznych, z których najczęstszą jest rozstęp mięśni prostych brzucha. Tak nazywa się rozbieżność podłużnych mięśni brzucha znajdujących się po obu stronach pępka.
W ostatnich miesiącach ciąży, kiedy brzuch szybko rośnie, większość kobiet rozciąga białą linię brzucha. Jest to płytka ścięgna między mięśniami prostymi, która zapewnia ich prawidłowe ułożenie. Diastaza po porodzie nazywana jest fizjologiczną, w większości przypadków ustępuje samoistnie w ciągu pierwszego roku po porodzie.
Objawy charakterystyczne dla diastazy:
- brzuch wygląda na duży rok po urodzeniu dziecka;
- w pozycji leżącej można wyczuć szerokie zagłębienie wzdłuż linii środkowej na przedniej ścianie brzucha;
- jeśli napniesz mięśnie brzucha, na środku brzucha utworzy się występ w kształcie kila.
Problemy z samodiagnozą patologii nie występują u szczupłych kobiet, przy zachowaniu znacznej tkanki tłuszczowej trudno bez lekarza specjalisty określić diastazę.
Problem pogarsza złe zachowanie kobiety. Wczesny trening sportowy, próby „pompowania” prasy brzusznej w sposób klasyczny, przyczyniają się do dalszego rozciągania rozcięgna i zwiększenia stopnia diastazy. Dlatego jeśli po porodzie minęło dużo czasu, a talia pozostaje wystarczająco duża, należy skonsultować się z lekarzem.
Obwód talii szybko się zmniejszy, jeśli procedury pozbycia się niepotrzebnego sentymentalizmu rozpoczną się w pierwszych dniach po urodzeniu dziecka. Następnego dnia można użyć bandaża, po “cesarskim cięciu” zaraz po operacji zakładany jest elastyczny pas na brzuch.
Produkt ortopedyczny musi odpowiadać rozmiarowi, nie warto go kupować w czasie ciąży. Brzuch zmniejsza się po porodzie, dlatego po porodzie trzeba go mierzyć w pozycji leżącej. Bandaż powinien być wystarczająco wysoki, aby zakryć ścianę brzucha od łona do klatki piersiowej. Dla wygody noszenia pod ubraniem producenci produkują modyfikację bandaża w postaci bielizny uciskowej.
Jeśli pierwszego dnia nie można założyć produktu ortopedycznego, żołądek można związać tkaniną wykonaną z nici naturalnych (bawełna, gruby perkal, len) dla lepszego powrotu do zdrowia po porodzie. Lekarz prowadzący poinformuje Cię o czasie użytkowania i zasadach noszenia bandaża.
W pierwszych dwóch miesiącach zaleca się:
- spać przy każdej okazji;
- Jeść prawidłowo;
- nie głodować;
- unikać stresu w celu nawiązania karmienia piersią, które jest naturalnym sposobem na zrzucenie zbędnych kilogramów po ciąży.
Nie możesz się spieszyć z pomocą środków ratunkowych w celu utraty wagi, w przeciwnym razie możesz mieć problemy z laktacją, anemię (niski poziom hemoglobiny we krwi), rozbieżność szwów, wypadanie macicy, a nawet krwawienie.
Trening sportowy brzucha po nieskomplikowanym porodzie można rozpocząć po 2 miesiącach. W tym okresie macica w końcu się skurczy, a wykonywanie ćwiczeń nie zaszkodzi osłabionemu po porodzie kobiecemu ciału. W przypadku „cesarskiego cięcia” sport należy odłożyć, obciążenia dopuszczalne dopiero 4-6 miesięcy po zabiegu.
Eksperci doradzają pływanie, jogę, gimnastykę, fitness bez skomplikowanych ćwiczeń aerobowych. W przypadku braku diastazy możliwe jest wzmocnienie mięśni brzucha poprzez uniesienie tułowia w pozycji na brzuchu prostym „drążkiem”.
Jeśli postać długo się regeneruje, żołądek pozostaje duży, w przypadku podejrzenia diastazy lepiej odmówić klasycznych ćwiczeń brzucha, aby nie pogorszyć stanu. Dodatkowo możesz masować, robić okłady poprawiające kondycję skóry i zapobiegające pojawianiu się rozstępów.
Bez wątpienia to, jak szybko żołądek znika po porodzie, zależy nie tylko od czynników towarzyszących, ale także od wysiłków samej kobiety. Dzięki samodyscyplinie, przestrzeganiu zasad prawidłowego odżywiania, regularnym treningom sportowym formy prenatalne znacznie szybciej się regenerują.
Podczas karmienia piersią nie jest konieczne przestrzeganie ścisłej diety, dieta powinna być kompletna i zbilansowana. Nie ma potrzeby umieszczania w menu potraw tłustych, smażonych, pikantnych, słonych, konserw.
Musisz jeść dietetyczne mięso, niskotłuszczowe produkty mleczne, płatki zbożowe, pierwsze dania na drugim bulionie. Pamiętaj, aby włączyć do swojej diety warzywa i owoce, ale nie daj się ponieść egzotycznym i alergizującym owocom. Lepiej odrzucić owoce cytrusowe, mango, kiwi.
Ważne jest, aby pić wystarczającą ilość płynu, jeśli nie ma przeciwwskazań – co najmniej 1,5 litra dziennie. Z zastrzeżeniem reżimu picia, żołądek opuszcza się w ciągu kilku miesięcy po urodzeniu dziecka. Dodatkowo możesz wykonać samodzielny masaż przedniej ściany brzucha: lekkie głaskanie i pocieranie. Pomoże to poprawić krążenie krwi i naprawić rozciągnięte tkanki.
Pomimo chęci pozbycia się brzucha zaraz po porodzie, ale to nie znika, ćwiczenia można wykonywać tylko za zgodą lekarza. Musisz zacząć ćwiczyć stopniowo, z lekką aktywnością fizyczną. Spacery z wózkiem można zamienić w aktywny wypoczynek – nie tylko dużo chodzić, ale także robić przysiady, przechylać się, opierając się na rączce wózka, niczym symulator.
Z czasem możesz przejść do prostych treningów, zaczynając od lekkiej rozgrzewki, dodając ćwiczenia oddechowe, delikatne ćwiczenia dla prasy: „odkurzanie”, „na drążku”, podnoszenie miednicy, w pozycji leżącej, wymachiwanie rękami i nogami . Możesz przejść do bardziej złożonych obciążeń tylko za zgodą lekarza.
Jeśli żołądek po porodzie nie znika przez długi czas, lepiej skonsultować się z lekarzem. Chirurg ustali, dlaczego kształt brzucha nie ulega poprawie i co zrobić, aby mięśnie brzucha wróciły do normy.
W przypadku wystąpienia diastazy lekarz określi stopień rozciągnięcia białej linii i w razie potrzeby zaleci operację. Szycie diastazy pomoże nie tylko wyeliminować defekt kosmetyczny, ale także zapobiegnie pojawieniu się przepukliny białej linii brzucha – jednego z częstych powikłań wysokiego stopnia diastazy (ponad 8 cm).
Zabieg planowy lub nagły jest wykonywany przez głębokie nacięcie w podbrzuszu. U wielu kobiet żołądek brzydko zwisa nad blizną. Powrót do zdrowia po zabiegu trwa dłużej ze względu na powolny skurcz macicy, przedłużone gojenie szwów, późny trening sportowy.
Dieta nie różni się niczym od żywienia po porodzie naturalnym, nie ma ścisłych ograniczeń. Bandaż jest niezbędny nie tylko do poprawy kształtu brzucha, ale także jako środek zapobiegawczy przeciw przepuklinom pooperacyjnym. Ćwiczenia mają na celu wypracowanie skośnych i głębokich mięśni brzucha, a pływanie uważane jest za metodę bezpieczną.
To, kiedy po urodzeniu dziecka ustąpi obszerna talia, zależy od wielu czynników. Niektóre kobiety mogą cierpieć nawet przed narodzinami nowego życia i oczywiście w czasie ciąży. Stosując się do prostych zaleceń, kobiecie znacznie łatwiej będzie pozbyć się wystającego brzuszka nawet po drugim porodzie:
- uprawiać sport przed ciążą, wykonywać ćwiczenia dozwolone dla kobiety w pozycji, pływać w basenie lub na otwartej wodzie;
- monitorować wagę, nie przejadać się, przyrost masy ciała podczas rodzenia nie powinien przekraczać 12 kg;
- nosić bandaż prenatalny począwszy od drugiego trymestru;
- zadbaj o skórę, stosuj kremy, olejki na rozstępy.
Informacje zawarte w tym artykule mają jedynie charakter informacyjny. Nie jest to porada medyczna i nie powinna być wykorzystywana do diagnozy, samoleczenia. Aby postawić diagnozę i przepisać leczenie, należy skonsultować się z lekarzem.
