We Francji obchody Nowego Roku rozpoczynają się 1 stycznia. Ta data jest niezwykle ważna dla Francuzów, co staje się szczególnie zauważalne w porównaniu z innymi narodami świata. To oni jako pierwsi świętowali nadejście nowego roku kalendarzowego, dzięki dekretowi króla Karola IX, wydanemu 9 sierpnia 1564 roku. W ten sposób zamierzał pogodzić protestantów z katolikami, aby jednocześnie zadowolić wszystkich mieszczan. Podstęp zadziałał. Kalendarz gregoriański z 1582 roku ostatecznie zatwierdził jedną datę obchodów.
Nowy Rok we Francji, której tradycje i zwyczaje na pierwszy rzut oka mogą wydawać się dziwne, wygląda tak, ponieważ św. Sylwester, papież XXXIII, był kiedyś czczony w tym kraju. Według jego biografii pokonał potwornego węża w walce, która miała zniszczyć cały świat. Święty zmarł właśnie 31 grudnia 335 r. W tym dniu cała Francja tradycyjnie czci jego pamięć, mieszkańcy przebierają się w eleganckie kostiumy i zbierają się w hałaśliwe, wesołe grupy, aby odstraszyć wszelkie złe duchy.
Tradycje specjalne
Święta Nowego Roku odbywają się w kraju na dużą skalę, ale nie do końca takie same jak Boże Narodzenie. Okna są pomalowane gratulacjami, może być wiele scen biblijnych. Drzwi są ozdobione świątecznymi wieńcami, a w domach wiszą kompozycje z jemioły, które chronią przed negatywnymi wpływami. We wnętrzach mieszkań nie umieszcza się choinek. Francuzi wolą podziwiać je na ulicy. Również wysokie i smukłe świerki z reguły umieszczane są przez właścicieli w dużych supermarketach. Dekorując je i ubierając, przyciągają w okresie świąt dodatkowych nabywców.
Dorośli i starsi Francuzi spędzają sylwestra w bliskim gronie rodzinnym lub ubrani w jasne stroje udają się w odwiedziny do bliskich przyjaciół. Młodzi ludzie wolą bardziej aktywny wypoczynek w nocnych klubach lub na ulicy. Sprzyja temu ogólna atmosfera świąt. Francuzi mają dobrą tradycję, której zawsze się trzymają. W pierwszą noc nowego roku większość mieszkańców przebiera się w fantazyjne stroje i życzy szczęścia wszystkim przechodniom.
Podczas gratulacji Francuzi zawsze wyraźnie wskazują, jakich pozytywnych zmian chcą, a także potrafią dokładnie wyliczyć, ile szczęśliwych i słonecznych dni w roku potrzebują do pełni szczęścia. Miłość do konkretów ma we krwi.
W Paryżu obchodzony jest szczególny zakres uroczystości. Na Polach Elizejskich odbywa się wielka parada z udziałem artystów, akrobatów i tancerzy przy radosnych okrzykach publiczności. Francuzi robią dużo hałasu, używają klaksonu samochodowego i głośników, włączają muzykę na pełną moc. Wynika to z prostego przekonania – hałas jest w stanie odpędzić złe duchy.
We francuskim folklorze nie ma tradycyjnych postaci noworocznych. Ale istnieje pewien odpowiednik Świętego Mikołaja – Pere Noel. Główną różnicą między obrazami jest sposób dostarczania prezentów. Odwiedza dzieci nie na saniach, ale na osiołku i przyjeżdża do dzieci dwa razy w roku. Posłuszny zostawia prezent w bucie. Ale psotnicy dostają rózgę w słabość, bo przede wszystkim Pere Noel jest sprawiedliwy i wymaga od dzieci szacunku dla rodziców.
W świąteczną noc niektórzy Francuzi przebierają się w fantazyjne stroje św. Sylwestra. Nazywają siebie Silvestro-Klaus, po czym zaczynają zabawiać publiczność i zwykłych przechodniów.
Orędzie noworoczne jest tradycyjnie odczytywane o godzinie 20:00 i emitowane we wszystkich kanałach telewizyjnych. Francuzi spędzają Sylwestra na wypoczynku, piciu i zabawie. Sama tradycja sięga lat 1960. Od tego czasu prezydent co roku przemawia do ludzi i podsumowuje wyniki minionego roku.
Mieszkańcy południowej części kraju preferują wieczorem inne formy spędzania wolnego czasu. Istnieje tradycja zbierania winogron o północy. Z tego powodu wielu ludzi wychodzi na ulice, zapala pochodnie i jedzie do winnic w hałaśliwych towarzystwach, aby o północy zebrać kilka winogron. W wiosce Viella odwiedzający turyści mogą za niewielką opłatą uczestniczyć w uroczystej procesji.
Jednak podczas obchodów Nowego Roku we Francji tradycje starożytności stopniowo się zmieniają. Pojawiają się nowe zainteresowania i hobby. Na przykład turyści, którzy preferują wakacje w górach, powinni odwiedzić w sylwestra tereny przy granicy ze Szwajcarią. Mimo skromnych obchodów tutejsze ośrodki narciarskie są gotowe do zaoferowania wielu rozrywek.
Obowiązki noworoczne również stały się tradycyjne. Wielu składa życzenia pod bijącym zegarem, takie jak „Chcę schudnąć, znaleźć hobby lub zrobić coś ważnego”. W większości przypadków te pragnienia wiszą w powietrzu, ale Francuzi traktują je bardzo poważnie. Często wypisują się z sieci społecznościowych i uroczyście wypowiadają swoje życzenia w kręgu rodzinnym. Motywują się więc do jak najszybszego osiągnięcia celu.
Zwyczaje winiarzy i pozostałości chrześcijaństwa
I chociaż Francja przyjęła chrześcijaństwo będąc jeszcze rzymską prowincją, pozostałości pogańskich rytuałów pozostają w użyciu do dziś. Niektóre z nich zachowały się z czasów dominacji celtyckiej, inne zostały przywiezione przez Wikingów podczas najazdów i wędrówek. Przeszłe tradycje obejmują:
- Pocałuj pod jemiołą. Zwyczaj zapożyczony od Celtów. Uważali drzewo za święte, przynoszące szczęście i szczęście. W dzisiejszych czasach zwyczajowo montuje się wieniec z jego gałęzi na ścianie lub drzwiach. O północy pod nim zakochane pary mogą wymieniać pocałunki – uważa się, że dzięki temu ich życie będzie harmonijne i szczęśliwe. W innych krajach europejskich podobny zwyczaj występuje w okolicach Bożego Narodzenia, ale Francuzi z jakiegoś powodu przenieśli go na Nowy Rok.
- Spalanie dziennika bożonarodzeniowego. Tradycja została zaczerpnięta z Wikingów. Jest to część starożytnego obrzędu, który według popularnych wierzeń powinien rozgrzewać serce i chronić przed złymi duchami. Odbywa się zarówno w Boże Narodzenie jak iw Sylwestra. Właściciele kominka powinni wrzucić do niego dużą kłodę, oblaną olejem i podgrzanym winem, po rozdrobnieniu 3-5 żetonów. Kiedy ogień się wygaśnie, wszyscy obecni powinni zebrać węgle do torby i nosić je ze sobą. Okazuje się, że jest to rodzaj talizmanu. Ci, którzy nie mają takiej możliwości, powinni zrobić własne ciasto Bouche de Noel w formie kłody.
- Tradycją winiarską jest schodzenie do piwnicy z kieliszkiem wina, podejście do beczki, w której zostało wyprodukowane, stukanie się nim kieliszków i życzynie sobie i sobie udanych zbiorów. W przypadku braku piwnicy większość Francuzów nie spieszy się, kupuje butelkę elitarnego wina i stawia ją na stole.
Uroczystość kontynuuje fajerwerki i spacery. Od wieczora cała Francja zaczyna się bawić i mieć nadzieję na najlepsze.
Co podaje się na stole?
Stół francuskiego Nowego Roku również różni się od codziennego menu. Z reguły wszędzie podaje się wędzoną szynkę, różnorodne sałatki, dziczyznę i dużo wina, zawsze francuskiej produkcji. Picie alkoholu z innych krajów we Francji nie jest wysoko cenione.
W zależności od regionu wybierane jest danie główne. Tak jak sałatka Olivier stała się w Rosji symbolem Nowego Roku, o którym krąży wiele anegdot, tak w różnych częściach Francji dania „koronowe”. Na przykład:
- Północno-wschodnia część kraju – foie gras z gęsiej wątróbki.
- Bretania – tortille z kaszy gryczanej ze śmietaną.
- Burgund – indyk z kasztanami.
- Paryż i okolice – gęsia wątróbka, ostrygi z szampanem.
W przeddzień Nowego Roku we Francji tradycje i zwyczaje starożytności ożywają na nowo. Ulubionym deserem wszystkich Francuzów jest ciasto Bouches de Noel. Zgodnie z tradycją piecze się go w formie kłody bożonarodzeniowej – to tak żywe przypomnienie pogańskich obrzędów z przeszłości.
Święto Trzech Króli jest ważną częścią każdego noworocznego posiłku. Gospodyni osobiście podaje ciasto na świąteczny stół. Skrywa niespodziankę. W dawnych czasach była to fasolka, teraz jest to miniaturowa figurka. Ten, kto dostanie kawałek tortu „niespodzianka”, zostaje ogłoszony Królem Fasoli, a na jego głowę nakładana jest nawet tekturowa korona. W tym momencie wszyscy zwykle dobrze się bawią i żartują z „szczęśliwca”. I ma się z czego cieszyć – bułka z figurką jest zwykle największa.
Francuzi uważają skąpstwo w sylwestra za złą wróżbę, co skłania ich do kupowania najlepszych produktów i elitarnych win przed nakryciem do stołu. Nie ma kanonów, większość potraw na stole serwowana jest zgodnie z upodobaniami gastronomicznymi konkretnej rodziny. Eksponują głównie dania mięsne i owoce morza (ryby, ostrygi, homary).
Zamienniki jedzenia. Przystawki są na pierwszym miejscu, potem gorące, a dopiero potem wszystko inne. Wina dobierane są do konkretnego dania – Francuzi są przychylni spożywaniu alkoholu.
zwyczaje prezentowe
Mimo ogólnokrajowej hojności Francuzi są praktyczni w kwestii prezentów. Lista życzeń jest przygotowana z wyprzedzeniem. Jest to szczególnie popularne wśród młodych ludzi, ponieważ tradycja się ostatnio rozprzestrzeniła. Lista jest publikowana w sieciach społecznościowych i każdy może ją zobaczyć.
Głównym plusem jest to, że krewni nie muszą zastanawiać się, co dać. A wśród prezentów na pewno nie będzie nic zbędnego. Oprócz zwykłych prezentów we Francji zwyczajowo rozdaje się entrennes – drobne prezenty, urocze rzeczy, takie jak pamiątki, pocztówki lub zabawki. Sama tradycja ma swoje korzenie w czasach rzymskich.
Już w sylwestra we Francji tradycje i zwyczaje obejmują powszechne wręczanie prezentów osobom, z którymi często trzeba wchodzić w interakcje. Ale jednocześnie nie można ich nazwać znajomymi ani przyjaciółmi. Obejmuje to fryzjerów, konsjerży, listonoszy, kurierów, kasjerów i wielu innych profesjonalistów. Na znak uznania i wdzięczności mieszkańcy wręczają im pieniądze lub drobne upominki.
Obchody Nowego Roku we Francji, tradycje sięgające czasów starożytnych, mogą wydawać się obcemu turyście dziwne i niezwykłe. Warto jednak kilka razy uczestniczyć w uroczystych imprezach, aby radykalnie zmienić zdanie na temat ludowych zwyczajów. To dobra okazja do poznania drugiej strony kultury francuskiej. Oprócz zabawy można zobaczyć praktyczność i możliwość dostosowania wszystkich dziedzin życia do czasów współczesnych.
Nowy Rok we Francji obchodzony jest w nocy z 31 grudnia na 1 stycznia. Francuzi spotykają go w gronie bliskich przyjaciół i krewnych. Organizują spotkania domowe, chodzą na imprezy do klubów czy restauracji, bawią się, śpiewają i tańczą na ulicach miast w przebraniu.
Sercem noworocznych wydarzeń jest stolica Francji – Paryż. Podczas ferii zimowych panuje tu szczególna atmosfera magii. Ulice miasta są oświetlone wspaniałą iluminacją. Witryny butików zdobią niezwykłe choinki i świąteczne wzory. Witryny galerii handlowych Lafayette i Printemps przyciągają uwagę mieszkańców i turystów żywymi miniaturami lalek. Główna choinka Francji znajduje się w Paryżu na placu przed katedrą Notre Dame. Zachwyca swoją wielkością i urodą.
Tradycje i rytuały
Ciekawą i jasną tradycją są wesołe uroczystości na ulicach miast wieczorem 31 grudnia. Francuzi zakładali czapki w kształcie stożków i kostiumy maskaradowe. Żartobliwie nazywają się Sylwestrowymi Mikołajami i obsypują się słodyczami, świecidełkami i serpentynami.
Ulubioną rozrywką noworoczną wśród przyjaciół jest świąteczna loteria, w której można wygrać nieoczekiwany prezent: głowę świni, tuszę kurczaka lub indyka.
Wśród francuskich gospodyń domowych istnieje tradycja umieszczania ziarna fasoli w zamkniętym cieście. Gość, który natknie się na kawałek z fasolą, jest żartobliwie nazywany „Królem Fasoli” przez cały sylwester.
Winiarze mają swoją tradycję. Właściciel schodzi do piwnicy, stuka kieliszkami beczką, gratuluje jej Nowego Roku i życzy sobie obfitych zbiorów w nadchodzącym roku.
Francuzi obdarowują się 1 stycznia pocztówkami, pamiątkami, zabawkami, książkami, pieniędzmi. Pocztówki są wysyłane do krewnych, których nie było w pobliżu w sylwestra.
Historia wakacji
Sylwester we Francji nazywa się Świętem Sylwestra. Nazwa pochodzi od imienia Papieża, który zmarł 31 grudnia 335 r. Według legendy Święty Sylwester pokonał straszliwego węża Lewiatana, który miał zniszczyć świat. Dlatego w sylwestra Francuzi hałasują i bawią się na ulicach i placach w dziwacznych strojach, które według powszechnego przekonania mają odstraszać złe duchy.
ozdoby choinkowe
We Francji Nowy Rok i Święta Bożego Narodzenia trwają cały miesiąc – od 6 grudnia do 6 stycznia. Od końca jesieni ulice i domy nabierają uroczystego wyglądu.
Ulice są oświetlone świątecznymi lampkami. Witryny restauracji i kawiarni są pomalowane płatkami śniegu, obrazkami z noworoczną historią i zabawnymi napisami. Domy są udekorowane kwiatami. Francuzi układają je w bukiety, pęczki i pojedynczo we wszystkich pokojach i stawiają na stole jadalnym.
Na placach miast, w salach restauracji i kawiarni, w mieszkaniach ustawiany jest główny atrybut ferii zimowych – jodła, ubrana w girlandy i bale. Innym ważnym symbolem noworocznym we Francji jest jemioła. Dekoracja z niego ma formę pierścienia lub kuli z drucianą ramą oplecioną zielenią. Jemioła jest uważana za symbol szczęścia na nadchodzący rok.
Świąteczny stół
Francuski stół noworoczny uderza luksusem i obfitością. Różne obszary geograficzne kraju mają swoje własne cechy w świątecznym menu. Głównym atrybutem noworocznego stołu w północno-wschodniej Francji jest pieczona gęś, w Burgundii – pieczony indyk z kasztanami. W Bretanii i Prowansji gospodynie domowe podają ciastka gryczane ze śmietaną. Paryżanie preferują owoce morza (ostrygi, homary) oraz potrawy z gęsiej wątróbki.
Świąteczny stół Francuzów zaskakuje ilością słodyczy, która sięga nawet 13 pozycji. Najpopularniejszym deserem jest tort z bali.
Wśród napojów alkoholowych na noworocznym stole zawsze obecne jest wino musujące (szampan), którego kolebką jest francuska prowincja Szampanii.
Miasta i kurorty
Nowy Rok we Francji to zabawa, żarty i ciekawe tradycje.
Odwiedzający Paryż będą zachwyceni iluminacją Pól Elizejskich i fajerwerkami z Wieży Eiffla. Miłośnikom odwagi spodobają się imprezy w stołecznych klubach i restauracjach. Romantycy będą mogli wybrać się w noworoczny rejs po Sekwanie. Co roku 1 stycznia na Montmartre odbywa się tradycyjna parada. Uroczysta procesja z udziałem tancerzy, muzyków i mimów rozpoczyna się na centralnych ulicach i kończy w różnych częściach miasta.
Dzieciom spodoba się wizyta w noworocznym Disneylandzie na przedmieściach Paryża – w mieście Marne-la-Vallee. Świąteczny program w tym słynnym wesołym miasteczku trwa od 9 listopada do 7 stycznia. Na dzieci i ich rodziców czekają tu parady, pokazy, rozrywka i upominki. Rezydencja Pera Noela otwiera się w samym centrum parku. Chętnie przyjmuje swoich małych gości, wysłuchuje ich życzeń, robi zdjęcia i wręcza prezenty.
Fanom aktywnego wypoczynku zimowego przypadną do gustu ośrodki narciarskie Francji: Chamonix, Espace-Killi, Trois-Vallee, Meribel, Courchevel, Megeve, Morzine. Zarówno początkujący, jak i profesjonaliści będą mogli znaleźć wygodną trasę o odpowiednim stopniu trudności. Zbudowano niezbędną infrastrukturę dla turystów, powstały szkoły uczące sportów zimowych. Podróżujący będą mogli podziwiać wspaniałe widoki na ośnieżone szczyty gór, spacerować po przytulnych wioskach i skosztować lokalnej kuchni.
