Dyrektor artystyczny Guerlain, Olivier Echodmaison, opowiedział Yanie Zubtsovej, o jaki makijaż najczęściej prosiła go Jacqueline Kennedy, jaką fryzurę zrobił Twiggy i jaką rewolucję w makijażu zrobił.
Olivier Echodmeson, choć trudno w to uwierzyć, ma ponad 70 lat. Jego ruchy są młodzieńcze, a jego uśmiech jest ogólnie chłopięcy. Od 17 roku życia – czyli ponad pół wieku, czyli całe życie – najpierw opanował tę branżę, a potem ją zmodyfikował. Podwładni i współpracownicy mają do niego złożone uczucia: jednym spojrzeniem może zniszczyć, drugim może podnieść na duchu, i zgadnij, jaki wygląd uzyskasz za minutę. Na wszelki wypadek wszyscy się go boją.
Przyjechał do Moskwy, aby zaprezentować kolekcję Terracotta-2016 i zgodnie z regulaminem musieliśmy o tym porozmawiać z nim podczas lunchu. Z tej okazji w Hotelu Cztery Pory Roku wzniesiono rodzaj terakotowego baru. Przez chwilę Echaudmaison radośnie udawał, że jest barmanem:
Ale potem przynieśli szampana, a potem jedzenie, rozproszył się i poniósł. I nie jestem kolegą ani podwładnym. Więc wypiliśmy z nim drinka, wysłuchałem porcji komplementów – “To było zanim się urodziłeś, kochanie” – a on zagłębił się we wspomnienia.
Kiwałem głową, przeżuwałem, sprawdzałem, czy trwa nagranie – wyraźnie było tak, że w wywiadzie lepiej milczeć niż mówić. A potem się przestraszysz, co dobrego.
Dołączyłem do Guerlain 15 lat temu. I jestem dumny. który jest zaangażowany w tworzenie Terracotta. To był przełom. Słoneczny proch! Wcześniej takie produkty – a raczej ich analogi – były używane tylko w filmowaniu. Tam aktorzy malowali na twarzach tę hańbę, którą z jakiegoś powodu nazywa się teraz „konturowaniem”. Ponieważ aparat był tym, czego potrzebujesz. Życie to kompletny koszmar. W rzeczywistości nikt nigdy z niego nie korzystał. Dominique Zabo, który wynalazł Terracottę, był kiedyś scenografem lub reżyserem oświetlenia do filmów, zanim dołączył do Guerlain jako reżyser makijażu. I zaproponowała, że zrobi coś podobnego dla zwykłych kobiet.
Terakota była prawdziwym wow. Wizażyści od razu zdali sobie sprawę, że na planie dla magazynów, gdzie czerwcowe numery przygotowywane są w lutym, modelki muszą przedstawić opaleniznę. A oto taka okazja! Jednak zwykłe kobiety potrzebowały czasu, aby wypróbować Terracottę – w tym czasie z jednej strony nauczyły się z niej korzystać, a z drugiej same narzędzia stały się bardziej przyjazne dla użytkownika.
Kiedy dołączyłem do Guerlain, Terracotta Powder pojawił się w trzech odcieniach – Light, Medium, Dark. I była też Terracota dla mężczyzn – raczej ciemny odcień z matowym efektem. Obecnie Terracota wydaje się mieć 15 różnych produktów. Wszystko, co konkurenci publikują na ten temat, jest od nas kopiowane. Guerlain odpowiada za 60% światowej sprzedaży kosmetyków do makijażu. Kiedyś było to 100% – ale inni szybko się zamieszali. Jednak nawet teraz jeden proszek Terracota jest sprzedawany na świecie co 3 sekundy. Dzieje się tak pomimo faktu, że Chińczycy i Japończycy tego nie kupują – kupują wybielające „meteoryty”. Kiedy zostałem dyrektorem artystycznym makijażu Guerlain, dodałem różne efekty specjalne i stworzyłem puder Terracotta, który nadaje blasku, rozjaśnia i tak dalej. Teraz może być używany przez cały rok, nie tylko latem. Dawno, dawno temu wizażyści nie zawracali sobie głowy takimi rzeczami. Wystarczyły 3 różne odcienie.
Kiedy doszedłem do urody, kobiety nosiły inny makijaż. Wszystko było za dużo – strzały, rumieniec, cienie, rzęsy, usta. Dziewczęta w wieku 18 lat wyglądały jak dorosłe kobiety. Sztuczne rzęsy były koniecznością. Eyeliner to konieczność. Pod względem jakości wszystko to było dalekie od dzisiejszych funduszy. Wszystko wymagało niezwykłych umiejętności i mil czasu. Zaczęłam od zasugerowania, żeby zapomnieć o sztucznych rzęsach i eyelinerach. Wydawało mi się, że ludzie są gotowi wyglądać naturalnie. Wyjaśniłem: zielone cienie aż do skroni zabijają oczy. Niebieskie cienie też. Dział marketingu nie był zachwycony – myśleli, że kobiety będą kupować mniej. Marketing znów się pomylił, ale teraz wiem, że wszystko jest w porządku. Wtedy nie miałem takiej pewności. Po prostu czułam, że cienie “od teraz i nie mieszają się” – jest za ciężki. Poprosiłem – ułatw to! Jeszcze łatwiej! Niewielu zrozumiało, co mam na myśli. Schemat nakładania cieni – ciemne w kącikach oczu, jasne na wskroś – wydaje Ci się klasyczny, prawda? I zabiłem pięć lat życia, tłumacząc, że przy takim makijażu oczy staną się większe, a kobieta – 10 lat młodsza.
Najbardziej zmieniły się podkłady tonalne. Stracili 100 kilogramów. Jestem dumna, że stworzyłam bieliznę Lingerie de Peau – pomysł, aby ton był lekki, jak droga bielizna, był kiedyś nowatorski. Nalegałem, aby ton był tajemnicą. To jest na tobie, nie jest – twoja tajemnica. Niech zgadną. Nikt nie wie, jaką bieliznę nosi kobieta – dopóki sama nie zdecyduje się jej pokazać. Miałem obsesję na punkcie idei, że podkład powinien być taki sam. Szukałem tej lekkości jak opętany.
Drugą ważną rzeczą jest szminka. Nie powtórzę oklepanej prawdy, że to broń kobiety i bla bla bla. Ale żaden inny produkt do makijażu nie zmienia Cię tak radykalnie – i to w jednej chwili. A jednak, czy zauważyłeś – dziewczynki w wieku 5-6-7 lat – od czego zaczynają poznawać kosmetyki swojej mamy? Zawsze ze szminką. Te dziewczyny są zwierzęco kobiece i intuicyjnie wybierają to, co najważniejsze. Czy masz dzieci? Dziewczyna? I… syn… Ile on ma lat?! Żartujesz? A tak przy okazji, masz fajną sukienkę. To niesamowite, jak szybko ludzie w Rosji nauczyli się ubierać. Kiedyś przyjechałem do Moskwy – tu można było zobaczyć to a to. Ale teraz jest nudno – wszystko jest takie samo jak w Europie.
Zawsze chciałam zajmować się modą. Jako dziecko marzyłam, że wymyślę sukienki, czy biżuterię, nieważne co, ważne, żeby nazywali mnie „couturier”. Jacques Fat był moim idolem. Założę się, że 99% Twoich czytelników nie wie, kto to jest? A potem był prawie bogiem. Ale nie miałem pojęcia, jak do niego dotrzeć jako uczeń. Obracaliśmy się w różnych galaktykach. Z jakiegoś powodu zdecydowałam, że najkrótszą drogą do mody jest zostanie fryzjerem. Miałem 17 lat. Byłem cholernie aroganckim młodym człowiekiem. Pieniądze mnie nie interesowały. Generalnie jestem im dosyć obojętny, a wtedy moi rodzice spokojnie mogli sobie pozwolić na utrzymanie mnie nawet do 50. roku życia. Otworzyłem drzwi najfajniejszego fryzjera w Paryżu, Aleksandra, i powiedziałem: „Chcę dla ciebie pracować!” Podobno skala mojej bezczelności – a także chęci zagłębienia się w świat mody – była tak wielka, że zabrali mnie za asystentkę. Couturierzy przysyłali po nas, gdy trzeba było przygotować modelki na pokazy – wtedy odbywały się one nie na wynajętych stadionach, jak teraz, ale w salonach samych couturierów – poznałem Givenchy, Saint Laurenta, Jacquesa Fata, poznałem wszystkich ! I poznałem ich klientów. Klienci zaczęli mnie zapraszać jako fryzjera do swoich domów – mieszkali w Deauville, w St. Moritz oraz w innych miejscach, moim zdaniem, bliskich raju. Hotel Badrutt – Czy słyszałeś o Hotelu Badrutt? – teraz ma status “starego miejsca na pieniądze”. Wtedy nie było „starych pieniędzy”. Byli po prostu „dużymi pieniędzmi”. Wszystko, co mi się przydarzyło, brałem za pewnik. Zrozumiałem, że to szczęście, ale – jak mam to powiedzieć? – naturalne szczęście. Musiałem być tego częścią – i stałem się. Wtedy byłem już dobrym fryzjerem. Może nawet dobrze. I miałem najlepszych nauczycieli.
Moim pierwszym nauczycielem była Wallis Simpson, żona księcia Windsoru, który abdykował dla niej.
Bardzo brzydka kobieta o niesamowitym guście. Przepiękny. Rozczesałam jej włosy – nauczyła mnie zwracać uwagę na szczegóły. Ku mojemu zdumieniu odkryłam, że możesz nosić odpowiednie diamenty do sukienki lub możesz nosić te niewłaściwe. Kiedyś myślałem, że nie ma złych diamentów.
Inną taką postacią była Diana Vreeland. Była kobietą. jak by to ująć? – obdarzony efektem wow.
Odkąd pamiętam, zawsze ubierała się prawie tak samo: czarną sukienkę, jakiś drobny biały detal – kołnierzyk? mankiety? Perła? Białe rękawiczki. Czarne buty. Bardzo prosta. Zawsze z papierosem. Paliła pięknie.
Wewnątrz siebie Diana była absolutnie pewna, że jest wyjątkowa. I tak to było. Przynajmniej wszyscy się z tym zgodzili. Po prostu nie pozostawiła ci wyboru.
Pracowałem też z Twiggym. Twiggy była po prostu dziewczyną z sąsiedztwa. Nie mogłem jej porównać ani z Dianą, ani z Wallis Simpson. Zapoczątkowała erę, w której każda ładna dziewczyna może zarabiać na swoim wyglądzie.
Pieniądze nie przylgnęły do samej Twiggy. Traktowała je leniwie. Często porównywana jest do Kate Moss, co jest śmieszne. Kate urodziła się z dwoma dolarami w każdym oku, zarobiła fortunę, jest wszędzie, zawsze, każdego dnia z nową marką w reklamach. Twiggy nigdy nie reklamowała niczego poza swoimi rzęsami. Nawet nie chodził po wybiegu. Na planie była prawie taka sama jak na śniadaniu. Co ja, jako wizażystka, mogłabym z nią zrobić? No, z wyjątkiem tego, że po ludzku postawi jej kudłatą, chłopięcą głowę. Dużo z nią pracowałem dla brytyjskiego Vogue’a. W rezultacie został dyrektorem artystycznym Vogue UK. Swingujący Londyn, Mod London – cholera, to było świetne! Jako dyrektor artystyczny uwielbiałam wędrować po Londynie i patrzeć na dziewczyny, które nie miały pieniędzy, ale były młode, piękne, cholernie modne. Zainspirowali mnie. Jako fryzjerka nadal pracowałam z ludźmi, którzy mieli pieniądze – czesanie włosów trzy razy w tygodniu. Fryzjerzy osobiści nie płacili jednak wtedy tak szalonych pieniędzy. Teraz latają prywatnymi odrzutowcami. Byłem zadowolony z miejsca w pobliżu. Z jakiegoś powodu trudno było mi rozmawiać z klientami o pieniądzach. Byłem już wtedy staromodny. Czasem zarabiałem na sesjach reklamowych. Dobrze tam płacili. Najczęściej kręcony w Nowym Jorku. Więc wylądowałem w Estee Lauder.
Mam nawet trochę samej Este. Od tego zależało 99% sukcesu firmy. Wyobraź sobie, że w ówczesnym biurze Estee Lauder kobietom nie wolno było nosić spodni. Wszystkie pracownice były niewiarygodnie piękne i wszystkie nosiły spódnice i szpilki. Este nie mogła znieść spóźnienia. Wszyscy musieli być w biurze co do minuty. Dla mnie, Francuza, to było dzikie. Francuzi zawsze się spóźniają. Ale próbowałem. Este była jeszcze bardziej staromodna niż ja. Ale była genialna. Pracowałem w dziale marketingu. Dlaczego mnie zabrali? Nigdy nie studiowałem marketingu. (W ogóle nie chodziłem do żadnej szkoły – ani fryzjera, ani wizażysty. Wszystkiego nauczyłem się od życia. To prawda, bardzo szybko. Życie jest najlepszym nauczycielem, jeśli masz mózg.) Myślę, że w tym momencie Marka Estee Lauder była zbyt amerykańska i zrobiło się tłoczno, aw Europie nie była znana. Nie skupiał się na Europie. Byłem potrzebny, aby uczynić EL marką europejską. Z pewnością mam europejskie DNA. Była tym, czego potrzebowali. A ja potrzebowałem Nowego Jorku. Ale szybko się nim rozczarowałem. Wszystko było tam zbyt skomercjalizowane i wkrótce uciekłem. Wydaje się jednak, że udało mu się utorować im drogę do Europy.
Audrey Hepburn – tak, była również moim klientem. Za to dziękujemy Hubertowi de Givenchy, byli przyjaciółmi. Kiedy ją poznałem, miała już około 50 lat. Nie młoda dziewczyna. Ale fantastycznie piękna. Kobieta, która ma styl we krwi, nie wiem jak to sformułować, sama to wymyśl.
Była dla Huberta wszystkim – muzą, przyjaciółką, modelką. Malowałem ją do kręcenia, potem zaczęła zapraszać mnie do robienia makijażu na specjalne okazje – albo w Paryżu, potem w Nowym Jorku, potem w Los Angeles. Śledziłem ją na całym świecie. Była bardzo szczera. I przyjaźniła się z Hubertem nie z powodu jego strojów. A o strojach powiedziała: „Kiedy zakładam jego sukienkę, czuję moc”. Za życia nosiła jakieś swetry, nie potrzebowała makijażu, nie używała go. Tylko dla telewizji, na niektóre wydarzenia PR. Nie sądzę, żeby sama narysowała strzały. Tak, w ogóle nie przyszło jej to do głowy. Nie była godną uwagi pięknością. Była urocza. Często jest przedstawiana jako potulna poczwarka. Nic takiego. Wcale nie była lalką. Pracując z nią, opanowałam technikę, która później stała się znana jako „makijaż przeciwstarzeniowy”. Większość wizażystów nie miała pojęcia, jak sprawić, by klient wyglądał o 10 lat młodziej. Pracowali z modelkami, które wczoraj skończyły 18. Pracując z Audrey zdałam sobie sprawę, jak jeden makijaż może zrobić z kobiety emerytkę, a drugi prawie studentkę. To dziwne, że Audrey zapłaciła mi za makijaż. To ja musiałem jej płacić za lekcje.
Kim była poczwarka to Jackie Kennedy. Zawsze odgrywała rolę, była zmuszona do grania. Zwłaszcza z mężem. Ubierała się dla niego, robiła dla niego makijaż, robiła makijaż przed wyjściem do sklepu, ubierała się, by wyjść na balkon.
Na żywo Jacqueline dzisiaj zrobiłaby milion selfie. Jestem pewien, że John też zrobiłby sobie kilka selfie. Próbował pokazać: „jesteśmy młodą i piękną parą”. Ameryka jest generalnie krajem marketingu. Kennedy był pierwszym, który to zrozumiał. Szybko zrozumiał potęgę telewizji i prasy, starał się zawsze być w kadrze i dobrze wyglądać. Obama i jego żona Michelle teraz po prostu powtarzają lekcje Kennedy’ego. Dziwne, że wasz Putin ich nie powtarza. To znaczy osobiście – tak, próbuje. Albo łowi ryby, albo karate, albo jeździ na rowerze. Ale dlaczego nie miałby obok siebie czegoś takiego jak Jackie? Jego ocena znacznie by wzrosła. Jackie musiała dorównać Johnowi. Był okropnym mężem. Zdradził ją bez końca. Była nieszczęśliwa, a jeszcze bardziej nieszczęśliwa, że nie musiała tego okazywać. Machałem z nią na wszystkich jej zaproszeniach. Trasa „Manhattan – Wiedeńska Opera” stała się dla mnie bardziej znajoma niż pójście do pobliskiego sklepu po papierosy. Dzięki niej nauczyłam się robić makijaż, który ukrywał ślady bezsennej nocy spędzonej w szlochach. Nawiasem mówiąc, nikt nie nazywał jej Jackie. Tylko Jacqueline. Pamiętam, jak przygotowywali się do spotkania z Nikitą Chruszczowem. Wygląda na to, że John próbował mu coś wytłumaczyć: „Bądź sexy z Niną” – na przykład pokaż, że kochasz swoją żonę. Nie wiem na ile to pomogło. A Nina coś wybełkotała, jakby miała 20 lat: „Su-syu-syu”. Coś w tym stylu. To było zabawne. Zdjęcie pary Kennedy’ego z Chruszczowami oczywiście pamięta cały świat.
I pamiętam, że zrobiłam im makijaż przed tym spotkaniem. Kiedy przyjechaliśmy do Wiednia, spadł potworny deszcz. Nikt nie mógł zrozumieć, kim jestem. Miałem jakieś 20 lat, wyglądałem na 15. Chłopiec. Cóż, zgodnie z oczekiwaniami rozwinęli dywan. Ja też dałem mu klapsa. Jak cholerny VIP.
Dlaczego mnie zatrudnili, a konkretnie mnie? Zawsze kochałem życie i swoją pracę. Podbił je, jak sądzę – wszystkie te gwiazdy. Byłem silny – oczywiście nie fizycznie, fizycznie zawsze byłem wątły i mały – ale psychicznie. Zawsze zastanawiałem się: co kryje się za tym zwrotem? i po następnym. Trudno było mi z czegoś zrezygnować. Kiedy odmówiłem, było mi szalenie przykro, że mogę czegoś przeoczyć. Nigdy nie było we mnie żadnej negatywności – jakoś mi to nie przylgnęło, bez względu na to, ile było niepowodzeń. Nie wierzyłem w słowo „nie”. To nie oznaczało końca. Oznaczało to, że te drzwi na pewno się otworzą, ale nie teraz. Kiedy powiedziano mi „nie”, usłyszałem „może nie teraz”. Teraz powiem ci „nie” – nie uwierzysz mi, prawda? I słusznie. Jesteś mądry. Pozwól, że dam ci kwiaty.
Olivier Echaudmaison to prawdziwa legenda w świecie urody. Wybrał makijaż dla Audrey Hepburn i pracował z Mireille Mathieu, od 16 lat tworzy kolekcje makijażu dla Guerlain i wie dosłownie wszystko o makijażu. Jak i jak nie – przeczytaj materiał!
HACK NR 1: PROSTY, TYM LEPSZY
„W ciągu ostatnich 10 lat nastąpiła cicha rewolucja w makijażu, stałem u jego początków i jestem dumny, że nam się udało. Koloryzacja makijażu została zastąpiona prostotą makijażu. Jeśli wcześniej skomplikowana technika aplikacji, jakość cieniowania, przejście 4 kolorów w siebie, makijaż bardziej przypominał sztukę, dziś makijaż stał się codziennością. Trochę odśwież skórę, trochę dotknij rzęs, trochę to słowo klucz. Im mniej makijażu nosisz, tym piękniejsza jesteś. To właśnie ci mówię.”
HAK #2: NAJWAŻNIEJSZA JEST SKÓRA
„Najważniejszą rzeczą w dzisiejszym makijażu jest skóra. Dosłownie 10 lat temu każdy dążył do idealnego zmatowienia powierzchni, ale dziś w modzie jest promienność, zdrowy blask, który emanuje z nawilżonej, jędrnej, elastycznej skóry. Podkład lekki (wystarczy chyba krem bb, maksymalnie odrobina pudru na wierzch), żadnych gęstych konsystencji chyba, że to makijaż do sesji zdjęciowej, żadnego konturowania chyba, że masz na imię Kim. Wybierz idealny ton dla siebie, czasem do tego trzeba zmieszać 2 różne produkty.
HAK #3: GŁÓWNYM PRODUKTEM JEST SZMINKA
„Pamiętasz, powiedzieli: czy nacisk na oczy, czy na usta? Wreszcie ten mit zniknął. Zarówno oczy, jak i usta są równie ważne dla harmonijnego, zrównoważonego makijażu. Ale jeśli nie umalujesz rzęs – całkowicie dopuszczalna swoboda, to prawnie zabroniłbym wychodzenia bez szminki lub błyszczyka. Z natury tylko 5% dziewcząt ma nasycone usta, reszta ma blade usta, prawie zlewające się z odcieniem skóry. Muszą być podkreślone! Nie sugeruję, aby wszyscy nosili czerwoną szminkę, choć byłoby miło, ale przynajmniej delikatny róż, cyklamen lub koral! Najważniejsze, aby nie dobierać szminki do ubrań lub akcesoriów. Powinien być z nimi w harmonii, ale nie dokładnie powtarzać cień.
HAK #4: PRAWIDŁOWO NAKŁADAJ RÓŻ
„Róż do policzków pozwoli Ci zaoszczędzić od 5 do 10 lat, jeśli zastosujesz go prawidłowo. Wiele osób wie o „jabłkach” na policzkach, ale jeśli pokryjesz rumieniec tylko na nich okrężnym ruchem, będziesz wyglądać jak gniazdująca lalka. Róż należy nakładać „przecinkiem”: okrężnymi ruchami wzdłuż „jabłka”, a następnie kucykiem w dół – wzdłuż konturu owalu twarzy. Ta prosta metoda odświeża twarz, sprawia, że jest ona wyrafinowana, podkreślona, a jednocześnie nie sprawia wrażenia ciężkiego, staromodnego makijażu.
HAK #5: MASKA POWINNA BYĆ CZARNA
„Rozumiem, że makijaż to taka gra, w którą dziewczyny uwielbiają grać. Niebieskie, zielone, fioletowe rzęsy są urocze, zabawne, fajne, ale tylko jeśli masz mniej niż 25 lat. No, albo wybierasz się na karnawałową imprezę. We wszystkich innych przypadkach rzęsy powinny być ciemne, czarne. Powiększa oczy o dowolnym kolorze, sprawia, że spojrzenie jest wyraziste, ale nie wygląda celowo ani oburzająco.
HACK NR 6: MNIEJ CIENI
„Cienie to najbardziej złożony produkt do makijażu. Muszą nauczyć się używać, cieniować, łączyć, określać obszar aplikacji. Jeśli nie wiesz jak, zastąp je eyelinerem, efekt będzie znacznie lepszy. Jeśli chcesz opanować naukę, ćwiczyć i pamiętać: im ciemniejsze cienie, tym trudniej z nimi pracować. Zacznij od nałożenia neutralnych odcieni w zewnętrznym kąciku oka, mieszając się od dołu do góry. Nigdy nie nakładaj ciemnych cieni na wewnętrzny kącik oka. I pamiętaj, że przestrzeń pod brwią powinna być zawsze jaśniejsza niż powieka.
HAK #7: BRWI JAKO SZTUKA
„Wiele osób nie docenia możliwości brwi, a tymczasem można je wykorzystać do powiększenia oczu i zmniejszenia nosa. Im bardziej aktywne, jaśniejsze, szersze brwi, tym mniejszy wydaje się nos. Im bardziej zakrzywione brwi, tym bardziej wizualnie stają się oczy. I główna zasada: nie wyrywaj brwi od dołu. Tylko z góry! I lepiej nie robić tego samemu, naprawdę. Rzadko spotykałem dziewczyny, które potrafiły zrobić sobie stylowe brwi. Zawsze widzę „domowe”.
Czy korzystasz z porad wizażystki? Koniecznie podzielcie się w komentarzach!
Podobał Ci się artykuł? Subskrybuj kanał, aby być na bieżąco z najciekawszymi materiałami
