Prawie na pewno słyszałeś coś o „grzecznej dziewczynce”, a może nawet czytałeś o niej artykuły w Internecie lub w czasopismach. Psychologowie dużo mówią o tym zjawisku i jest ono wspaniałe. W końcu ten temat dotyczy większości kobiet.
Kim jest „dobra dziewczyna”?
Panuje powszechny stereotyp, że zawsze jest miłą i słodką dziewczyną, która zawsze stara się wszystkim pomóc i zadowolić: współczuje słabym ludziom, lituje się nad bezpańskim psem, zabiera na drugą stronę stare kobiety i codziennie dzwoni do rodziców.
Rzeczywiście może się tak zachowywać, ale nie musi. „Dobra dziewczynka” to znacznie szersze pojęcie. I można to rozpoznać po pewnych priorytetach.
1. Przede wszystkim stara się zrobić wrażenie zewnętrzne, patrzeć w tę czy inną stronę w oczach innych. To jest jej główna wartość życiowa.
2. Nie żyje własnym życiem, ale wypełnia określone instrukcje (rodziców lub społeczeństwa), wyrażone w „powinna…” i „powinna…”.
Oznacza to, że „dobra dziewczyna” to nie zestaw stereotypów zachowania, ale pewna pozycja. A taka osoba może równie dobrze zachowywać się jak zatwardziały egoista. Np. kobieta, która robiąc karierę robiąc ponad głowami też może okazać się „grzeczną dziewczynką” – ale tylko dla swojego taty, który kiedyś jej tłumaczył, że najważniejsze to osiągnąć sukces materialny i być niezależną, bez względu na koszty.
„Grzeczna dziewczyna” może zniknąć w pracy lub zostać w domu, dużo zarobić lub być biedna, wyjść za mąż i mieć troje dzieci lub pozostać singlem. Tutaj szczegóły nie są tak odkrywcze. Najważniejsze, że nie robi tego, co chce, nie tego, co jest jej z natury bliskie, ale „tego, co ma być”. I dlatego nigdy nie jesteś szczęśliwy.
Kodeks postępowania Good Girl
Każda „grzeczna dziewczynka” wypracowała swoisty „kodeks” zasad postępowania, których się trzyma. Określa, co musi robić, a czego nie wolno jej robić. Lista jest zawsze indywidualna, ale są najbardziej popularne pozycje. Wiele z nich jest ze sobą sprzecznych, ale mogą współistnieć w charakterze jednej osoby, co oczywiście nie ułatwia życia.
Przeczytaj je uważnie. Jeśli choć jedna rzecz przemawia do Ciebie, jest to powód do zastanowienia się: być może ten artykuł jest o Tobie.
Dobra dziewczyna nie powinna:
- Wyrażaj negatywne emocje: złość, złość, urazę
- Krzyki, napady złości, bycie nieszczęśliwym
- Powiedz swoją opinię
- Popełniaj błędy, pokazuj, że czegoś nie wie i nie umie
- Pokaż swoją słabość
- Wyraź swoje pragnienia, pytaj, żądaj
- Daj innym powody do osądzenia
- Za dużo odpoczynku
Dobra dziewczyna powinna:
- Ucz się dobrze i pracuj ciężko
i krewni - Zawsze bądź posłuszny starszym i/lub kierownictwu
- Nie obrażaj nikogo, zawsze myśl najpierw o innych
- Być doskonałym we wszystkim, być wzorem do naśladowania
Główną wartością w życiu mogą być różne rzeczy: dla jednych ważniejsze jest, aby zawsze wyglądać pierwszorzędnie, dla innych – zajmować pierwsze miejsca w konkursach, dla innych – być idealną żoną i matką. Ale istota pozostaje ta sama: dobra dziewczyna skupia się na „powinna” i „powinna” zamiast „chcieć” i „mądrze jest to zrobić”.
Maska czy osobowość?
„Grzeczna dziewczyna” może wiele osiągnąć na poziomie zewnętrznym: zrobić karierę, stworzyć pełnoprawną rodzinę, stać się zamożną. Ale to jej nie wystarcza. Bo nie ma kontaktu ze sobą i swoimi pragnieniami, a co najważniejsze nie ma samoakceptacji. I istnieje schemat, pod którym łamie swoją osobowość.
„Dobra dziewczynka” to zawsze pozycja ofiary. Czasami – w bardzo pięknym opakowaniu. Ale w środku zawsze jest napięcie i udręka, przemoc wobec siebie, można powiedzieć, zdrada samej siebie. Zawsze „pojawiać się” zamiast „być”: wyglądać na piękną zamiast być piękną, wyglądać na szczęśliwą zamiast na szczęśliwą, wyglądać na dobrą żonę zamiast być dobrą żoną. Poczuj różnicę!
W rzeczywistości każda kobieta, w tym ty, jest wyjątkowa, nie taka jak inne. Masz zalety i wady. Mogą być kimkolwiek, ale zdecydowanie nie są to stereotypowe cnoty „grzecznej dziewczynki”. Jeśli spróbujesz je dopasować, okaże się, że zakładasz maskę: najpierw jedną, potem drugą, trzecią… a potem nie możesz się odnaleźć za wszystkimi.
Wszystko to jest obarczone problemami psychologicznymi i emocjonalnymi, a następnie komplikacjami zdrowotnymi.
Po co być dobrym?
Po co to wszystko? Chodzi o to, że „dobre dziewczyny” zasługują na miłość.
Główną wartością w życiu prawie każdego człowieka jest miłość. Potrzeba miłości pojawia się w nas od urodzenia, a może nawet wcześniej, kiedy jesteśmy jeszcze w łonie matki. Nikt z nas nie może istnieć bez towarzystwa innych ludzi i ich miłości. Nawet najbardziej zmęczony introwertyk potrzebuje ludzi, muszą być obecni przynajmniej gdzieś na horyzoncie.
Sama potrzeba miłości nie jest problemem. Jest naturalny i równie naturalnie można go zaspokoić. A jeśli ktoś rozumie, że zasługuje na miłość taką, jaką jest, nie musi zadowalać innych, aby osiągnąć swoją lokalizację.
Ale „dobre dziewczyny” myślą, że miłości nie da się tak po prostu, że same na nią nie zasługują. W tym celu zakłada się maskę i buduje sztuczną strukturę o idealnym zachowaniu i powstrzymywaniu negatywnych emocji.
Ale najsmutniejsze jest to, że to nie działa.
Czy „dobra dziewczynka” jest wystarczająco dobra?
Tak, najbardziej obraźliwe jest to, że wszystkie te wyrzeczenia ze strony kobiety nie prowadzą do niczego dobrego. Nigdy nie otrzymuje miłości i aprobaty, których oczekuje w zamian za swoje czyny. Dzieje się tak z kilku powodów.
Po pierwsze, dość trudno jest odgadnąć, co dokładnie spodoba się innej osobie. Próbując zasłużyć na miłość, zwykle kierujemy się albo własnymi pomysłami, albo pomysłami, które zostały nam narzucone w dzieciństwie. A inni mogą potrzebować czegoś zupełnie innego.
Po drugie, inni ludzie czują, kiedy działamy szczerze, z serca, a kiedy – w określonym celu (nawet jeśli dzieje się to nieświadomie). Robiąc coś dla drugiego w nadziei na odpowiedź, tworzymy napięcie w związkach, tracą one niezbędną naturalność i spontaniczność. Innymi słowy, kiedy miłość jest „wymuszona” od osoby, nie chce się jej już dawać.
Po trzecie, dobre dziewczyny często starają się zadowolić wszystkich na raz, a jest to niemożliwe z oczywistych powodów: każdy lubi inne rzeczy.
Po czwarte, prędzej czy później prawie każda grzeczna dziewczyna nie może znieść napięcia, które wynika z rozbieżności między jej pragnieniami a tym, co robi, i albo eksploduje, albo zaczyna rościć sobie prawa do innych.
Tak więc zasłużenie na miłość zamienia się w absolutnie bezsensowne wydarzenie. A osoba, która zaniedbuje siebie, aby zadowolić innych, w rezultacie nie podoba się nikomu.
Czy miłość z zewnątrz jest możliwa?
Jest najważniejszy powód, dla którego próba zdobycia miłości jest całkowicie bezużyteczna. Faktem jest, że miłość, której tak bardzo potrzebujemy, można otrzymać z zewnątrz tylko w jednym przypadku: jeśli już jest w nas. Jeśli jesteśmy gotowi na przyjęcie miłości, przyjdzie do nas bez względu na to, jak się zachowamy. A jeśli nie, to żadna „dobroć” nam nie pomoże.
Jeśli w środku jest pustka, nie można jej wypełnić czymś zewnętrznym. I możesz bez końca zadowalać ludzi lub dopasowywać się do wizerunku dobrej córki, ale ludzie nadal będą cię obrażać, nie rozumieć, nie doceniać i rozczarowywać. Tak więc życie będzie ci wielokrotnie podpowiadało, że wybrany model zachowania nie działa.
Skąd bierze się model zachowania „grzecznej dziewczynki” i co można z tym zrobić, przeczytaj w kolejnym artykule.
Styl „dobrych dziewczynek” stał się już na porządku dziennym w mieście – zazwyczaj tak opisuje się dziewczyny, które wyglądają szczerze mówiąc nudno.
Postanowiliśmy wymienić główne oznaki „dobrej dziewczynki” – sprawdź sam!
Nie zmieniłeś swojego stylu od czasów liceum
Dawno, dawno temu (chyba w dziesiątej klasie) uznałeś, że oczywisty i prosty jak pięć centów zestaw ponurych dżinsów i bezwyróżniający się sweter to najlepszy wybór na każdy dzień. Albo na przykład, że pasuje Ci tylko „50 odcieni zieleni” i od tego czasu Twoja garderoba zawładnęła tym asortymentem.
Prawda jest taka, że musisz się zmienić, także pod względem stylu – w przeciwnym razie skąd będziesz wiedziała, że twoje biodra wyglądają idealnie w czarnej szczupłej sylwetce z wysokim stanem, a kwiatowy nadruk z lat 70. idealnie pasuje do twoich loków?
Nie nosisz dodatków ze strachu, że wyglądasz wulgarnie
Kontynuując ten sam strach przed modowymi eksperymentami – dosłownie od młodości jesteś głęboko przekonany, że lepiej całkowicie unikać akcesoriów niż jednego dnia posunąć się z nimi za daleko i na zawsze pozostać w pamięci innych jako królowa złego gustu.
Zgadzamy się, że łatwo przesadzić z dodatkami (nawet gwiazdy czasami grzeszą z tym), ale w tym przypadku uratuje cię jedna z modnych zasad francuskich kobiet – nie więcej niż trzy szczegóły na jednym obrazie.
Nigdy nie mieszasz więcej niż dwóch kolorów w stroju.
Znowu ta sama „piosenka”: co jeśli zmienisz się w Pietruszkę?! W rzeczywistości styliści na całym świecie zgodnie przeciwstawiają się strasznie przestarzałemu mitowi „nie więcej niż dwa kolory na jednym obrazie”. Eksperymentuj i wygrywaj!
Zawsze zapinasz “na wszystkie guziki”
Idealnie wyprasowane ubrania, ostre jak ostrza, strzały na spodniach, koszula zapinana na wszystkie guziki i dodatkowo stylizacja „włosy do włosów”. Taki wysiłek oczywiście zasługuje na szacunek, ale niestety nie na podziw – w oczach innych wyglądasz… nudno.
Ale nie, nie namawiamy Cię do niechlujstwa – wystarczy dodać tylko odrobinę przemyślanego i celowego zaniedbania do swojego codziennego wyglądu.
Twoja torba i buty są zawsze tego samego koloru
Kolejny staromodny stereotyp, o którym czas zapomnieć całkowicie i nieodwołalnie – nuda!
Kupujesz tylko „klasykę”
I znowu chęć jak największego zabezpieczenia się przed modną porażką, która w rezultacie prowadzi do właśnie tej porażki. Dziś w świecie mody rządzi eklektyzm, więc nie bój się mieszać różnych stylów – uwierz mi, tylko wygrasz.
„Trampki – na siłownię, pod sukienkę – szpilki”
Powtarzamy raz jeszcze: poza metodą prób i błędów (czyli eksperymentów) nie można znaleźć własnego, niepowtarzalnego stylu. Ponadto w naszych czasach nikt nie spojrzy krzywo na połączenie kobiecej „latającej” sukienki i klasycznej białej „supergwiazdy” – jest stylowe, nowoczesne i – nie nudne. Odważyć się!
“Dziewczyna musi być dziewczyną!”
Zacznijmy od tego, że dziewczyna w zasadzie nikomu nic nie jest winna, więc jeśli nie znosisz szpilek, sukienek i „łopotanych na wietrze loków”, ale szczerze kochasz rock and rollowy styl, szorstkie kozaki, niedbałe kwadraty i skórzane kurtki, wtedy wybór jest oczywisty. Wewnętrzna (i zewnętrzna) kobiecość zależy tylko od poczucia własnej wartości, a nie od ubrania czy fryzury.
Napisał to na szkolny konkurs pisarski, ale to nie jest takie ważne. Ważne, że chce, aby jego bajka została przeczytana. Czuć – kto potrzebuje, a kto chce. Kiedy Mishka był na oddziale intensywnej terapii, obiecano mu, że jego bajka będzie nadal czytana.
Dziś jest lepszy. Podziel się tą historią
o dnie tych Cudów, które możemy zrobić własnymi rękami – aby spełniło się pragnienie dziecka, a bajka przeszła długą drogę. Niedźwiedź na to zasłużył.
OPOWIEŚĆ O PROMIENIU KSIĘŻYCA
„Dawno, dawno temu był mały złoty promień księżyca. Był bardzo cienki, z trudem przedzierał się przez gęste chmury. W ponurym lesie często gubił się wśród gałęzi i nie mógł dostać się do pokoju przez okno, jeśli zasłony były zaciągnięte. Marzył, by stać się jak jego starsi bracia – mocne i jasne promienie słońca, które przyniosą wszystkim ciepło, życie i radość. Luchik był smutny: „Czy zawsze będę taki słaby? Co dobrego mogę zrobić? Ale pewnego dnia piękna srebrna gwiazda powiedziała mu: „Ty i ja jesteśmy wyjątkowi. Wiemy, jak błyszczeć w nocy i dawać światu magię. Po prostu płoń całym sercem i niczego się nie bój!” A promień księżyca biegł wzdłuż ciemnej wody rzeki i rysował błyszczącą ścieżkę. Podziwiały ją wszystkie ptaki, ryby, a nawet drzewa na brzegach. Wtedy promień przeniknął przez otwarte okno jednego z domów i delikatnie pogładził policzek dziecka, które zobaczyło bajeczny sen. Promień bawił się na leśnych liściach i pomagał zagubionemu jelonkowi odnaleźć matkę. A rano zmęczony i szczęśliwy wrócił do domu – na dysk księżycowy. I ukrywał się tam do zachodu słońca, do kolejnych wyczynów!
Jeśli umieścisz tę bajkę na swojej stronie, Mishka będzie Ci bardzo wdzięczny, nie ma możliwości umieszczenia swojej bajki w Internecie. SERDECZNIE DZIĘKUJĘ WSZYSTKIM, KTÓRZY CZYTALI BAJKĘ, KTÓRZY WYSŁALI JĄ WRAZ Z WŁAŚCICIELAMI – WSZYSTKIM, KTÓRZY WŁASNYMI RĘKAMI POMAGAJĄ DZIAŁAĆ CUDA! I PROŚMY WSZYSCY RAZEM DO WYŻSZYCH SIŁ, ABY POMOGŁY MAŁEJ OPOWIEŚCI PISAĆ BARDZO, BARDZO DUŻO WIĘCEJ Baśni! Bądźmy tym jasnym promieniem.
PS nie potrzeba pieniędzy. Po prostu czytaj.
Przekaż historię innym czytelnikom.
Proszę dziecko. od Oli Machilskiej
