Hollywoodzki thriller detektywistyczny Shutter Island został wydany na początku 2010 roku. Jednak kontrowersje wokół twórczości Martina Scorsese trwają do dziś. Ponura historia z Leonardo DiCaprio w roli tytułowej tak naprawdę nie jest tak prosta, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Niektórzy patrzą na to dwa razy, mając nadzieję, że dotrą do sedna prawdy. Najważniejszą rzeczą, która interesuje fanów filmu w filmie „Wyspa tajemnic” jest zakończenie, którego wyjaśnienie wielu wciąż bezskutecznie szuka.
Na obrazku jest kilka momentów, które są ważne dla zrozumienia finału. Kiedy opowiadasz je bez spoilerów, jest to po prostu niemożliwe .
Wyjaśnienie zakończenia „Wyspa tajemnic”
Twórcy obrazu celowo pozostawili widzom nierozwiązywalne zagadki. Po ekranie biegną już napisy końcowe, a publiczność w sali kinowej wciąż szuka odpowiedzi na pytanie: kim był główny bohater grany przez Leonardo DiCaprio – stopniowo wariujący marszałek Teddy Daniels, czy Andrew Laddis, prawdziwy pacjent szpitala psychiatrycznego.
Wielu widzów skłonnych jest uwierzyć, że to wciąż Andrzej, a nie Miś, bo wszystko, co dzieje się na ekranie, to sprytna produkcja lekarzy kliniki Ashcliffe, którzy postanowili poeksperymentować na swoim oddziale i obudzić w nim uśpioną świadomość .
Twórcy obrazu celowo pozostawili widzom nierozwiązywalne zagadki.
Jeśli to prawda, to w rzeczywistości postać DiCaprio jest emerytowanym wojskowym, który mieszka z trójką dzieci i żoną, która od czasu do czasu wykazuje wyraźne objawy choroby psychicznej. Mentalność głównego bohatera też nie jest w porządku. Ze względu na stres pourazowy i uzależnienie od alkoholu mężczyzna nie ma czasu, by w porę odczuć nadchodzącą katastrofę. Andrew zdaje sobie sprawę z obłędu swojej żony dopiero po tym, jak zabiła dzieci. Potem mężczyzna rozprawia się z ukochaną i przenosi się w zupełnie inną rzeczywistość, w której przymierza się do wizerunku marszałka Teddy’ego Danielsa, który prowadzi śledztwo w skomplikowanej sprawie na złowieszczej wyspie.
W tym samym czasie personel medyczny kliniki Ashcliff gra wraz z głównym bohaterem z mocą i mocą. Co więcej, robi to w celach czysto terapeutycznych, mając nadzieję na powrót pacjenta z numerem seryjnym „67” do realnego świata za pomocą dużego zainscenizowanego eksperymentu śledczego.
Klucz do finału
Finał thrillera to kluczowy moment obrazu. Bohater trafia do latarni morskiej, gdzie, jak sądzi, znajduje się tajne laboratorium do eksperymentów na ludziach. Pokój jest pusty i opuszczony. Na postać DiCaprio czeka tu tylko doktor Cowley, gotowy opowiedzieć o istocie badania.
Dla lekarza prowadzącego ważne jest, aby sam Andrew-Teddy doszedł do prawdy, rozwiązał zagadkę swojego pobytu na wyspie i wydarzenia, które mu się wcześniej przydarzyły.
Kluczowym momentem obrazu jest zakończenie thrillera
Eksperyment okazuje się udany. Bohater rozumie istotę tego, co się dzieje i zdaje sobie sprawę z grozy tego, co spotkało jego i jego rodzinę. Poczucie winy sprawia jednak, że Laddis dalej „bawi się w marszałka” i celowo decyduje się na lobotomię.
Wybór, jakiego dokonuje postać z Wyspy tajemnic, ujawnia się w jego pożegnalnym tekście: „Lepiej umrzeć jako człowiek niż dalej żyć jako potwór”. Tymi słowami bohater DiCaprio zgadza się na operację, ale jednocześnie wysyła lekarzowi tajny sygnał: terapia przyniosła skutek, pozwalając mu wszystko zapamiętać.
Wybór, jakiego dokonuje postać z Shutter Island, został ujawniony w jego pożegnalnym wersecie: „Lepiej umrzeć jako człowiek, niż dalej żyć jako potwór”.
To jest interpretacja ostatecznego obrazu. Chociaż mogą istnieć inne wyjaśnienia końca tajemniczej historii. Na przykład wersja, w której główny bohater nadal jest marszałkiem USA, który naprawdę oszalał podczas śledztwa na wyspie.
Reżyser Martin Scorsese nie potwierdził autentyczności żadnej z dwóch wersji. Co więcej, jeszcze przed premierą obrazu powiedział, że „Wyspa tajemnic” przyniesie dobre zyski, ponieważ wielu widzów obejrzy film w kinach co najmniej dwa razy. Nie wszyscy rozumieli, że reżyser nie żartuje, tylko mówi poważnie.
Znaki, które można zobaczyć podczas ponownego oglądania
Ponowne obejrzenie zdjęcia pozwala zobaczyć niektóre wcześniej pominięte szczegóły i znaleźć potwierdzenie, że Leonardo DiCaprio faktycznie gra Andrew Laddisa.
Tak więc już na samym początku „Wyspy tajemnic” uważny widz zauważy dziwne kajdany w kabinie bohatera. To pierwsza wskazówka, jaką otrzymuje osoba na audytorium. Podobno kajdany były potrzebne do skucia głównego bohatera, ale przed rozpoczęciem eksperymentu kajdany zostały usunięte.
Ponowne obejrzenie zdjęcia naprawdę pozwala zobaczyć niektóre wcześniej pominięte szczegóły.
Dalej w drodze do budynków szpitala Teddy zwraca uwagę na to, że ogrodzenie na obrzeżach szpitala psychiatrycznego jest pod napięciem. Na pytanie towarzysza podróży, jak to zrozumiał, bohater DiCaprio odpowiada: „Gdzieś już to widziałem”. A widzowie mogą łatwo odgadnąć, gdzie dokładnie widział takie ogrodzenia – wszystko w tej samej klinice Ashcliff, w której mieszkał przez całe dwa lata.
Dodatkowo warto przyjrzeć się bliżej, jak strażnicy wyspy zachowują się w obecności bohatera DiCaprio. Funkcjonariusze są niezwykle ostrożni, wyraźnie zdając sobie sprawę, że przed nimi stoi szaleniec, któremu udało się już popełnić morderstwo. To zachowanie i chęć bramkarzy do skręcania Misia w każdej chwili można prześledzić od samego początku filmu i przez cały film.
Na szczególną uwagę zasługuje scena rozmowy jednego z ochroniarzy z Teddym, którego właśnie odebrano po nocy spędzonej w jaskini. Pracownik Ashecliffe’a zachowuje się tak arogancko w stosunku do marszałka, że skrupulatny widz z łatwością zrozumie przesłanie tego odcinka. Sądząc po dialogu, dla strażnika Teddy pozostaje tylko jednym z wielu jego podopiecznych, ale nie wpływowym detektywem Danielsem.
Potwierdza to niespodziewana reakcja oficera na słowa gościa wyspy, że strażnik w ogóle go nie zna. „Znam cię bardzo dobrze” – odpowiada wyniośle rozmówca.
Po ponownym obejrzeniu scena przesłuchania, którą Daniels przeprowadza dla personelu kliniki, również wygląda inaczej. Wielu lekarzy i pielęgniarek zachowuje się niewłaściwie w danej chwili. Ktoś żartuje z mocą i mocą, a ktoś chichocze z powściągliwością. Dopiero okrzyk doktora Shina pozwala uspokoić i powstrzymać robotników.
Pełno sygnałów i sceny przesłuchania, które Teddy organizuje dla pani Kearns. Kobieta odpowiada zbyt zapamiętana, co można tłumaczyć ścisłym podziałem ról pacjentów i lekarzy w całym projekcie.
W jednej z pierwszych scen pojawienia się bohatera Leonardo DiCaprio widać, że niektórzy otwarcie śmieją się z „śledczego”
Jeśli chodzi o pozostałych pacjentów kliniki, ich zachowanie wymownie wskazuje, że są oni również uczestnikami eksperymentu, którzy doskonale zdają sobie sprawę, że nie występują przed żadnym marszałkiem USA.
W jednej z pierwszych scen pojawienia się bohatera Leonarda DiCaprio widać, że niektórzy otwarcie śmieją się z „śledczego”, mimo że personel placówki medycznej wymaga od pacjentów, aby nie patrzyli w stronę Gość.
Niewiele jest argumentów przemawiających za tym, że bohaterem opowieści jest tak naprawdę marszałek, którego umysł zamglił się w klinice.
Szczególne znaczenie dla zrozumienia finału obrazu mają relacje głównego bohatera z Georgem Noyce’em, wariatem z Korpusu C. Według Teddy’ego Danielsa ich znajomość miała miejsce na samym początku śledztwa w szpitalu Ashecliffe. Jednak prawda ujawnia się już pod koniec historii. W rzeczywistości mężczyźni są znani z kliniki jako towarzysze nieszczęścia. Co więcej, Noyce brał udział w pogarszaniu się stanu Laddisa, wspierając jego rozwijającą się teorię spiskową. Pewnego dnia Noyce specjalnie nazwał swojego znajomego swoim prawdziwym imieniem, aby sprowokować bójkę. Konflikt ten z kolei stał się podstawą do pojawienia się żądań ze strony części lekarzy, aby Laddis miał lobotomię, a następnie odpowiedzią innej grupy lekarzy – aby dać szansę pacjentowi poprzez zorganizowanie dla niego dużej inscenizacji .
Co więcej, personel w trakcie filmu pokazuje również swój stosunek do eksperymentu. W ten sposób dr Jeremiah Naring wykazuje wyraźny sarkazm i wyraźną niechęć do Teddy’ego, a także do wszystkiego, co dzieje się na wyspie w ogóle.
Nie ma zbyt wielu argumentów przemawiających za tym, że bohaterem opowieści jest tak naprawdę marszałek, którego umysł zamglił się w klinice, w filmie nie ma ich tak wielu. A jednym z głównych są skargi Daniela na wizje, drżenie, koszmary. Andrew podejrzewa, że do jego jedzenia celowo dodaje się substancje psychotropowe. Jednak ten moment może mieć też inne wytłumaczenie. Powodem halucynacji jest fakt, że główny bohater, wręcz przeciwnie, przestał być faszerowany narkotykami. Ale w końcu organizm, przyzwyczajony do „dopingu” w ciągu kilku lat, doświadczył objawów odstawienia.
Martin Scorsese stworzył nie tylko thriller detektywistyczny, ale prawdziwy film rebusowy. Najwyraźniej publiczność przez długi czas będzie próbowała szukać nowych znaczeń w scenach tego obrazu, rozszyfrowywać starannie skrywane znaki, przedstawiać nowe wyjaśnienia do finału i oczywiście wciąż na nowo rewidować Wyspę tajemnic.
Infiltracja to amerykański dramat kryminalny z 2006 roku z Leonardo DiCaprio i Mattem Damonem w reżyserii Martina Scorsese.
Film jest remakiem thrillera kryminalnego Infernal Affairs z Hongkongu z 2002 roku. Warner Bros. nabył prawa do remake’u filmu za 1 750 000 $.
Martin Scorsese chciał obsadzić Ala Pacino w roli Franka Costello, ponieważ reżyser nigdy wcześniej z nim nie pracował. Ale aktor odmówił. Jack Nicholson był drugim wyborem do tej roli. Nicholson powiedział wtedy, że jest zmęczony graniem w komediach i chce ponownie zagrać złoczyńcę. A Al Pacino pojawił się później ze Scorsese w The Irishman (2019).
Co ciekawe, reżyser dał Jackowi Nicholsonowi dużą swobodę w improwizacji, a także pozwolił mu przepisać dialogi swojej postaci, ufając doświadczeniu aktora.
Początkowo Colin Sullivan miał zagrać Brada Pitta, który był producentem obrazu od samego początku projektu. Ale później aktor zmienił zdanie i wyjechał, by zagrać w filmie „Babilon” w 2006 roku. Na jego miejsce zajęto Matta Damona, który przygotowując się do roli, spędził dużo czasu na prawdziwym posterunku policji.
Leonardo DiCaprio przed rozpoczęciem zdjęć musiał zyskać 7 kilogramów masy mięśniowej.
Mark Wahlberg grał policjanta na podstawie osobistych doświadczeń, ponieważ aktor był aresztowany dziesiątki razy w młodości, a jego rodzice przyszli i pomogli mu, dając mu ostatnie pieniądze.
Reżyser od samego początku chciał, aby w Madolyn zagrała znana aktorka, dlatego zaproponował rolę Kate Winslet, Emily Blunt, Hilary Swank i Jennifer Aniston. Ale z powodu napiętego harmonogramu aktorki odmówiły, więc rolę dostała Vera Farmiga.
Zdjęcie zostało zrobione wiosną 2005 roku. Chociaż akcja filmu rozgrywa się w Bostonie, prawie wszystkie zdjęcia miały miejsce w Nowym Jorku. Zrobiono to ze względów finansowych, ponieważ Nowy Jork robi ulgi podatkowe dla filmowców.
Nawiasem mówiąc, według Martina Scorsese, film pierwotnie miał być niskobudżetowy, ale ze względu na fakt, że wielu znanych aktorów zaczęło w nim uczestniczyć, budżet został zwiększony do 90 000 000 $ i wydano ponad połowę na opłaty. Na przykład tylko Leonardo DiCaprio otrzymał 20 000 000 USD.
Film zarobił 291 465 034 dolarów na całym świecie i 132 740 980 dolarów na DVD.
Infiltracja otrzymała 5 nominacji do Oscara i wygrała w 4 kategoriach: Najlepszy film, Najlepszy reżyser (Martin Scorsese), Najlepszy scenariusz adaptowany, Najlepszy montaż.
