Od dawna ustaliliśmy pewne parametry kobiecej urody. Luksusowe włosy, pełne usta, bujny biust, szczupła talia, długie nogi – na to zwracają uwagę ludzie doceniający piękno kobiety. Ale są kraje, w których nikt nawet nie patrzy w stronę naszych piękności, bo mają na nie zupełnie inne spojrzenie.
1. Długie płatki uszu
Nie można powiedzieć, kto pierwszy zdecydował się na rozciągnięcie płatów uszu, ale dziś podobna tradycja jest celebrowana w wielu miejscach – od plemienia Masajów w Kenii po Huaorani w amazońskich lasach.
2. Zatyczki w nosie
Plemię Apatani żyje w dolinie Ziro w północno-wschodnich Indiach. Jego kobiety były tak piękne, że musiały wymyślić sposób na odstraszenie przedstawicieli sąsiednich plemion, którzy dokonywali regularnych najazdów. Tradycja nie zniknęła nawet teraz.
3. Blizny na ciele – skaryfikacja
Większość chłopców i dziewcząt Dinka w Sudanie stara się nie płakać, gdy miejscowy szaman przypala im skórę na twarzy rozpalonym do czerwoności nożem. Łzy byłyby oznaką słabości i hańby, ale blizny na twarzy dla dziewcząt są symbolem piękna, a dla chłopców – odwagi. Wertykulacja jest powszechną praktyką w wielu plemionach. Na całym ciele pozostają blizny. W Papui Nowej Gwinei mężczyźni palą blizny na skórze, które wyglądają jak skóra krokodyla. Dla nich to symbol przejścia od dzieciństwa do dorosłości.
Wiele ludów ćwiczyło zmianę kształtu zębów. Na Bali generalnie byli znokautowani. Ponieważ symbolizowały gniew, zazdrość i zazdrość. Ale przedstawiciele wyższej klasy plemienia Majów, wręcz przeciwnie, znani są z ostrych zębów, które imitują kły zwierząt. To samo dotyczy Tanzanii, gdzie ostre zęby kojarzą się z rekinami.
Dysk w wardze jest zwykle wykonany z gliny lub drewna. Wkłada się go w otwór w dolnej lub górnej wardze i rozciąga ją. Archeolodzy twierdzą, że podobna tradycja istniała w Sudanie, Etiopii, Mezopotamii, Ekwadorze. Teraz jest obserwowany przez plemiona afrykańskie i amazońskie. W Afryce wybito dwa lub nawet cztery zęby jednocześnie z włożeniem krążka do wargi. Rozmiar krążka wskazuje na różnicę w statusie społecznym i ekonomicznym kobiety.
6. Rozciągnięta szyja
Kobiety Kayan z północnej Tajlandii znane są z niesamowitych długości szyi i pierścieni, które podobno noszą, aby utrzymać je na miejscu. Nazywane są „kobietami-żyrafami”. Niektórzy mogą mieć do 25 pierścieni na szyi, których nigdy nie zdejmują. Pierwsze pierścienie zakładane są dla dziewczynek w wieku pięciu lat, ich waga wynosi około 2 kg, a następnie stopniowo dodaje się coraz więcej pierścieni. W rzeczywistości to nie szyje są rozciągane, ale ramiona są opuszczane pod naciskiem ciężaru pierścieni.
Na całym świecie kobiety z nadwagą, pomimo współczesnej propagandy medialnej, nigdy nie były uważane za nieatrakcyjne. Niektóre narody, na przykład w Mauretanii, uważają nawet dodatkowe kilogramy za standard piękna. Aby kobieta była tak pełna, jak to możliwe, młode dziewczyny są karmione siłą, zmuszając je do spożywania 16000 200 kalorii dziennie. W rezultacie ich waga może osiągnąć XNUMX kg.
8. Wiązanie stóp
W X i XI wieku w Chinach stopy dziewcząt bandażowano tak, aby nie były większe niż tradycyjny rozmiar, tzw. „stopy lotosu”. Procedura jest bardzo bolesna, ponieważ złamali przednią część stopy i bardzo mocno ją zabandażowali. Robiono to zarówno dla urody, jak i w celu pokazania wysokiego statusu społecznego. Z biegiem czasu zjawisko to urosło do standardu piękna powszechnego w Chinach. Na szczęście w Chinach od lat 10. ubiegłego wieku tradycja ta nie jest już przestrzegana, chociaż są starsze kobiety, które nadal bandażują nogi.
9. Wybielanie skóry
W wielu częściach Azji biała skóra jest uosobieniem piękna. W Tajlandii zainteresowanie tym standardem jest szczególnie duże, a różne produkty sprzedawane są w sklepach, które obiecują wybielenie skóry.. Ponadto istnienie międzynarodowych korporacji, priorytet w przyznawaniu stypendiów tylko studentom o jasnej karnacji, podsycało zainteresowanie i dały początek całemu wielomiliardowemu przemysłowi kosmetycznemu. Chęć posiadania białej skóry jest bardzo kosztowna, ponieważ prowadzi do chorób nerek i chorób skóry.
Czytałem gdzieś, że wszystkie te obyczaje okaleczania kobiet poszły, by uchronić je przed pędzeniem w niewolę przez przedstawicieli innych plemion.
Ten moment, w którym całe życie cierpisz z powodu bladej skóry, ale gdzieś uważa się ją za piękną (przeprowadzka do Azji czy coś
W jednym afrykańskim kraju panny młode są piękne tylko wtedy, gdy są grube.
Na Discovery była transmisja.
W wieku 7-8 lat panny młode są karmione wielkością hipopotama.
dzisiejsze mody nie są daleko
PROSTA STAROŻYTNA GRECKA BABA…
Niemądrze zapytać, kto teraz pamięta film „Członek rządu” z 1939 roku? Chyba że niektórzy eksperci lub zagorzali fani kina radzieckiego. Ale niektóre frazy z tego filmu stały się podręcznikiem i nie, nie i tak, zabrzmią w zabawnych rozmowach. Tam główna bohaterka filmu, grana przez W. Maretską, wypowiada słynny monolog: „Oto stoję przed tobą, prosta Rosjanka, pobita przez męża, wystraszona przez księży, zastrzelona przez wrogów sowieckiego reżimu – wytrwały!” Niesamowita rzecz, ale z pewnymi poprawkami każda starożytna Greczynka z VIII-VI wieku mogłaby powiedzieć to samo o sobie. PNE.
Pozycja kobiety w starożytności klasycznej była podporządkowana, a jej prawa ograniczone. Za główną cnotę kobiecą uznano niekwestionowane posłuszeństwo ojcu i przyszłemu mężowi. „Pobożny, skromny, czysty. Przędła wełnę” – takie epitafia często można znaleźć na starożytnych nagrobkach kobiet.
Większość greckich kobiet wychodziła za mąż w wieku 13-15 lat, będąc całkowitymi analfabetkami. Wychowane zostały w duchu bezwzględnego posłuszeństwa ojcu i przyszłemu mężowi. Same małżeństwa postrzegano jako „zło konieczne”, zawierano je głównie ze względów materialnych iw celu uzyskania potomstwa. Czasami małżeństwo zawierano poprzez schwytanie lub kupienie kobiety. Zdarzają się przypadki, gdy ojciec panny młodej organizował konkursy dla stajennych, a nawet sam z nimi rywalizował. Tak samo król Pizy Enomai, ojciec pięknej Hippodamii. Ingerował w każdy możliwy sposób w małżeństwo swojej córki i przegrał tylko z Pelopsem, którego przegrał w zawodach rydwanów.
W każdym razie zgoda kobiety nie była wymagana do zawarcia małżeństwa. Popularny antyczny mem brzmiał: „Nazwisko uczciwej kobiety powinno być zamknięte w ścianach domu”. Mężatka prowadziła samotne życie, rzadko wychodząc poza ginekomastę (połowa żeńska). Była kochanką niewolników i prowadziła gospodarstwo domowe.
Nie miała jednak prawa kontrolować zachowania męża, a ponadto domagać się od niego wierności. Wszelkie próby tego rodzaju były surowo tłumione i mogły prowadzić do poważnych konsekwencji. Mężczyzna cieszył się niemal całkowitą swobodą działania, a kobiecie prawo ateńskie przewidywało: „Kobieta przyłapana na cudzołóstwie jest pozbawiona prawa wstępu do świątyni, ale jeśli złamie ten zakaz, to każda kara może być zastosował się do niej”.
Ustawodawstwo Solona jeszcze bardziej zaostrzyło te środki: „Kobieta, która gardzi świętością małżeństwa, myśli tylko o zaspokojeniu swojej namiętności, nie może domagać się dla siebie żadnych praw. Jej dzieci są uważane za nieślubne, nie mogą nosić tytułu obywatela, przemawiać publicznie i występować w sądzie.
Poeta Hezjod (VIII-VII w. p.n.e.) pozostawił swoim potomkom rady, jak prawidłowo zawrzeć małżeństwo. Pożądane jest, aby panna młoda okazała się dziewicą, pochodziła z pokrewnej lub przyjaznej rodziny, aby z góry znała zwyczaje domu, do którego wchodzi. Dobra żona to wielka wartość, a wręcz przeciwnie, nieudane małżeństwo może przysporzyć wielu kłopotów. Podsumowując, Hezjod radzi unikać kokietek i kobiet o żywym usposobieniu, bo z pewnością zaniedbują swój małżeński obowiązek. Jest rzeczą oczywistą, że w stosunkach między mężczyznami a kobietami nie było mowy o duchowości i romantyzmie.
Ale siła kobiety tkwi w jej słabości! Mimo wszystkich zakazów i ograniczeń chce pozostać kochana i pożądana i prawie zawsze jej się to udaje! Stopień swobody zmieniał się w każdym historycznym momencie. W czasach cywilizacji minojskiej półnagie kobiety brały udział w tauromachii (rytualnych tańcach z bykami). W Odysei młoda królewska córka Nausicaa bawi się, igraszki i kąpie w morzu, nie zawstydzona niewolnikami i pokojówkami. W epoce Homera wolna starożytna Greczynka nie mogła pojawić się na ulicy bez szczególnej potrzeby, ale każdemu jej wyjściu towarzyszyło wzmożone zainteresowanie mężczyzn. Wie o tym i umiejętnie to wykorzystuje.
Tauromachia. Muzeum Archeologiczne, Heraklion, Kreta.
W okresie klasycznego hellenizmu Ateńczycy kładli na głowach swoje luksusowe loki w formie węzła lub korony. Młode dziewczyny ozdobiły włosy wstążkami, pozostawiając otwarte czoła. Powszechnie używali perfum i kadzideł, wybielali skórę, robili rumieniec od korzeni roślin podzwrotnikowych. Fashionistki bezlitośnie malowały oczy i brwi, wyrywały włosy na nogach i intymnych częściach ciała.
Strofion, pierwowzór nowoczesnego biustonosza, stał się niezbędną częścią toalety. Nie tylko zacisnął klatkę piersiową, ale także stworzył rodzaj tajemniczej osłony, która jeszcze bardziej rozbudziła wyobraźnię mężczyzn.
Antyczna mozaika z wykopalisk w Villa del Casale na Sycylii.
Znaleziska archeologiczne z tego okresu świadczą o wyraźnym zainteresowaniu kobiet kolczykami, pierścionkami, naszyjnikami, bransoletkami i inną biżuterią z metali szlachetnych. Zachowane posągi dają wyobrażenie o dość skromnej odzieży wierzchniej Ateńczyków: długi chiton i peplos opadające w szerokie fałdy. W zmilitaryzowanej Sparcie moda miała swoje własne cechy. Pomimo surowości praw Likurga, Spartanie nosili krótszy chiton i peplos zawiązany w talii. Spartańska tunika dość wysoko rozchylała smukłe dziewczęce nogi, dlatego w innych rejonach Hellady Spartanki nazywano „wydrążonymi udami”. Według historyka Plutarcha moda ta pobudziła młodych mężczyzn do jak najszybszego zawarcia małżeństwa i reprodukcji nowych obrońców ojczyzny.
Reputacja kobiet, które odważyły się rzucić wyzwanie ustalonym tradycjom, została natychmiast nadszarpnięta. Kosztem niesamowitych wysiłków i nieuniknionych wyrzeczeń czasami udało im się przełamać utrwalone stereotypy. Zwykła trudna droga dla większości bohaterek jej czasów. Mijały wieki, zmieniały się epoki, ale rola i znaczenie kobiety w życiu mężczyzny pozostały takie same. Słaby, nieszczęśliwy, uciskany, ale wciąż najcenniejszy i najbardziej pożądany.
Ale nie tylko współczesne młode damy wyśmiewają się w pogoni za pięknem: jeśli spojrzeć na standardy piękna minionych stuleci, pojawia się wiele pytań.
Deformacja czaszki
Pierogi z ustami i tyłkami jak konie nie są takie złe. Starożytne plemiona Majów na ogół wydłużały swoje czaszki do tego stopnia, że wyglądały jak kosmici. Aby uzyskać podobny efekt, do głów małych dzieci przywiązywano specjalne deski, dziecko rosło, a czaszka stopniowo deformowała się do pożądanego kształtu. Co więcej, konfiguracja czaszki została zmieniona nie tylko dla dziewcząt, ale także dla chłopców.
lotosowe stopy
Zgrabna mała noga kruchej dziewczyny jest bardzo piękna, ale od X wieku chińscy arystokraci posunęli się do skrajności w pogoni za jak najmniejszym rozmiarem stopy. W wieku pięciu lat stopy dziewczynek były mocno ściągnięte bandażami. Z wiekiem były mocno zdeformowane i przypominały małe kopyta. Aby paznokcie nie wrastały w stopę, zostały po prostu usunięte. Fakt, że dziewczyna faktycznie nie mogła chodzić, nie niepokoił szczególnie opinii publicznej. W końcu arystokrata nie musi poruszać się samodzielnie. Ten barbarzyński zwyczaj przetrwał prawie do XX wieku.
Brak zarostu
W średniowieczu medycyna była napięta, a wszelkiego rodzaju choroby po prostu oszpecały ludzi. A żeby jakoś wyjść z obecnej sytuacji, panie podniosły swoje wady do rangi cnót. W ten sposób pojawiła się bardzo dziwna moda na całkowity brak brwi, rzęs i łysego czoła. Ci, którzy nie narzekali na swoje zdrowie, musieli całkowicie wyskubać nie tylko brwi, ale i rzęsy, a także ogolić włosy na czole, aby wydawały się wyższe. Aby uzyskać efekt „łabędziej” szyi, ogolono również tył głowy.
Zaokrąglony brzuch
Z powodu straszliwych warunków sanitarnych, niedożywienia i braku witamin, krzywica była powszechna w późnym średniowieczu. Tak więc trendem była zarówno blada skóra, jak i wypukły brzuch. A ponieważ kobieta musiała przede wszystkim urodzić spadkobierców, zaokrąglony brzuch był także symbolem płodności kobiety. W modzie były takie style sukienek, które jak najskuteczniej podkreślały krągłość brzucha.
czarne zęby
Obecnie zwyczajem jest błyszczeć śnieżnobiałym uśmiechem, ale dosłownie jakieś 150 lat temu Japonki z całych sił próbowały uzyskać czarne zęby. Tak, tak, to właśnie czarne zęby były wzorcem urody i były jednym z przejawów arystokracji. Zęby zostały potraktowane specjalną nalewką z orzechów atramentowych. Dotyczyło to zwłaszcza kobiet zamężnych.
Cienkość i bladość
Obecnie jest w modzie na opaloną skórę i sportową sylwetkę, ale w XIX wieku wszystkie porządne panie starały się mieć wyjątkowo bladą skórę i romantyczną szczupłość. I znowu wszystko zaczęło się od choroby. W tym czasie ludzie często chorowali na gruźlicę, a przy takiej chorobie gatunek, powiedzmy, nie kwitnie bezpośrednio. Ale często bladość i wychudzenie kojarzyły się z wyrafinowaniem i romantyzmem. Cóż, ci, którzy nie mieli szczęścia i mieli dobre zdrowie, musieli osiągnąć bladość wszelkimi możliwymi metodami. Dla większej perswazji zamalowano nawet żyły.
Rozjaśnianie włosów
Co kobiety nie tylko poszły, aby osiągnąć pożądany odcień włosów! W starożytnym Egipcie siwe włosy malowano preparatem z krwi czarnego bawoła, w Grecji ekskrementy używano do rozjaśniania włosów, aw Rzymie żrące związki alkaliczne. A kiedy włosy zaczęły łamać się i wypadać, stosowano odżywcze maski nawozowe.
Panie siedziały godzinami pod palącymi promieniami słońca w nadziei, że włosy staną się jaśniejsze i aby skóra się nie poparzyła, wynaleziono kapelusze z rondem, pozostawiając włosy otwarte.
A to nie jest pełna lista tego, do czego panie chodziły w pogoni za pięknem. Pozostaje tylko zgadywać, kiedy naturalność stanie się modna?
